هوش مصنوعی: استاد مهینه به جایی می‌رفت و بارش را که از شیشه ساخته شده بود، با خود حمل می‌کرد.

هوش مصنوعی: یکی گفت: چرا اینقدر آرام پیش می‌روی؟ در حالی که تو بر روی خر نشسته‌ای و مقصدت باید سریع‌تر باشد.

هوش مصنوعی: من چیزی ندارم جز دل تنگ و پر از درد و غم، که اگر همسفرم به بدبختی بیفتد، هیچ چیز دیگری برای از دست دادن ندارم.

هوش مصنوعی: هرگاه عمر انسان مانند آبی بر باد باشد، در واقع بی‌ارزش و بی‌ثبات است. به این ترتیب، همین بی‌ارزشی در اشکال و پیچیدگی‌های مختلف نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی‌ای که در آن روح تو شاد است، وقتی مرگ به سراغت بیاید، مانند یک باد به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر سد سکندر را در برابر خود قرار دهی، زمان نمی‌تواند تو را نه به جلو ببرد و نه به عقب ببرد.

هوش مصنوعی: مرگ هم به تو نزدیک است، اما دو روز دیگر به او می‌افتی.

هوش مصنوعی: وقتی که شاخه‌ای را قطع می‌کنیم، دل شاخه‌ی دیگر از ترس می‌لرزد.

هوش مصنوعی: دوران را بگذران، اما این شخص مست و ناتوان نمی‌تواند مدت زیادی دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: تمام امور جهان، از کوچکترین جزء تا بزرگترین آفتاب، چه نیازی به پرسش داری؟ زیرا که هیچ چیز در گذشته مؤثر نبوده است.

هوش مصنوعی: اگر اسکندر بر دنیا تسلط یابد و دنیای فانی را به تملک خود درآورد، تو نیز به مانند او در آن دنیا که ناپایدار است، لباس مرگ را بر تن خواهی کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند اسفندیار بسیار قوی و نیرومند باشد، در نهایت او هم حتماً در برابر مشکلات و چشمان تیزبین دیگران قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگرچه کوه بلند و استوار به نظر می‌رسد، اگر تو در حالت مستی باشی، آن هم به اندازه یک دانه کاه در برابرش کوچک و ناچیز می‌شود.

هوش مصنوعی: نه دریا و نه گرداب آبی را نمی‌توان با پاکسازی و تمیز کردن به حالت اولیه بازگرداند و نمی‌توان خرابی‌های ناشی از آن را جبران کرد.

هوش مصنوعی: تو نه ترسویی که مانند شیر، زندگی‌ات را در مبارزه با زشتی‌ها و چالش‌ها تحمل کنی. نمی‌دانی که در بازی سرنوشت، چه نقش‌هایی با تو بازی می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به فریب و نیرنگ دیگران بیفتی و خود را بزرگ‌تر از آنچه که هستی نشان دهی، مانند نمرود، در نهایت به هلاکت می‌رسی.

هوش مصنوعی: نه این خورشید و نه این کهکشان، کمال تو به‌گونه‌ای است که وقتی در گرد و غبار پدیدار می‌شود، زوال و نقص تو را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگرچه ماه زیبا و درخشان است، اما وقتی که در چنگال مشکلات و سختی‌ها گرفتار شوی، نمی‌تواند کمکی به تو کند.

هوش مصنوعی: اگر مرگ به سراغت بیاید، نه به زور و تقلا می‌توانی جلوی آن را بگیری و نه ابزارهایی مانند سندان و پتک می‌توانند مانع شوند. در نهایت همگی باید به آن تن بدهند.

هوش مصنوعی: اگر نیرومند و استوار باشی، مانند آهن محکم خواهی بود و اگر ضعفی در تو باشد، همچون چسبندگی و سستی خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند شیر قدرتمند و زورمندی همچون فیل هستی، به خاطر دست‌یابی به طعمه‌ای از کرمان، باید آماده تلاش و جنگیدن باشی.

هوش مصنوعی: وقتی که جان از تن تو جدا شود، همان لحظه مسیرت را از زیره تا کرمان طی می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که در خواب ابدی فرورفتی، از آنجا که در کفن قرار داری، به راحتی مورد ظلم و آزار قرار می‌گیری، در حالی که دیگران از آن لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر تو خاکی باشی یا آتش‌زنه، در این دنیای متغیر مانند بادی در حال چرخش هستی.

هوش مصنوعی: بسیاری از گلبرگ‌ها به دلیل حرارت و گرما بر زمین می‌ریزند و مانند باران باریده‌اند، به طوری که حتی تا کرمان نیز پخش شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر چقدر که بخواهی تلاش کنی و زحمت بکشی تا به چیزی دست یابی، نتیجه همچنان به خودت بستگی دارد و ممکن است به موفقیت یا عدم موفقیت برسید.

هوش مصنوعی: بیشتر فکر کن که این زنان و مردان کجا رفته‌اند و دل‌هایشان پر از درد است.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای از دنیا، هر جایی که نگاه می‌کنم، فقط خواب و سکوت را می‌بینم.

هوش مصنوعی: در سطح زمین، انسان‌های زیادی به مانند مسافتی دور و دراز وجود دارند که موهای سیاه و زیبا دارند و صورت‌هایشان درخشان و نقره‌ای است.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای از کوه و دشت، به محض اینکه قد مثل سرو را می‌بینم، چشمان بادامیم به آن خیره می‌شود.

هوش مصنوعی: در هیچ دشت و بیابانی جایی نیست که کسی در آن دلی شکسته و پرخون نداشته باشد.

هوش مصنوعی: هر جا که زهر وجود دارد، گیاهی از آن به وجود می‌آید و از هر برگ آن، صدایی شبیه آه بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: تمام خاک زمین متعلق به عزیزان است و آن عزیزان مانند برگ درختان هستند که از درختان می‌ریزد.