هوش مصنوعی: در محفل سخنرانی، امامی با زبان زیبا و دلنشین از انواع موضوعات متعدد سخن می‌گفت و به خوبی نظر شنوندگان را جلب می‌کرد.

هوش مصنوعی: یک دیوانه از دیگری پرسید: "تو درباره می چه نظری داری؟" و در پاسخ به خودش گفت: "از فراوانی گفته‌ها، واقعاً تو چه چیزی را درباره می جست‌وجو می‌کنی؟"

هوش مصنوعی: مردی با عقل و فهم بالا به او پاسخ داد که من چهل سال است که درباره رازها صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر بار که به تجمعی می‌روم، باید یکی از این غصه‌ها و دردهای خود را با خود ببرم، اما نمی‌دانم این وضعیت تا کی ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: مجنون بی‌پول، به او پاسخ داد که چهل سال دیگر هم در مجلس سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: شما در حال تطهیر خود هستید و همزمان به بیان رازهایی می‌پردازید که گاهی به قرآن اشاره می‌کنید و گاهی از اخبار سخن می‌گویید.

هوش مصنوعی: زمانی که عمری به هشتاد سالگی برسی، نزد من بیا؛ آن‌گاه مانند باد آزاد و سبک‌بال خواهی بود.

هوش مصنوعی: ای دوجوش‌گیر، با خودت دوغی را بیاور که با دوغت در کواره‌ای که دارم، کاری کنم.

هوش مصنوعی: تو عمری تلاش کردی تا این کواره را بسازی، اما در پایان متوجه شدی که در آن چیزی غیر از دوغ وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کلیه چیزهایی که به نظر می‌رسد در حال از دست رفتن هستند، در واقع به خواب رفته‌اند و تو به آنها توجه نمی‌کنی. در عوض، ممکن است در یک وضعیت بی‌تفاوتی زندگی کنی و از واقعیت‌های موجود غافل باشی.

هوش مصنوعی: خورشید در دشت به وفور می‌تابد، اما دشت نمی‌تواند از آن بهره‌برداری کند یا آن را درک کند.

هوش مصنوعی: من آرامش دارم تا این طبل بزرگ که پر از باد است پاره شود و بدون هیچ صدا و فریادی بماند.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت به فهم عمیق و واقعیات دنیا باز شود، دیگر هیچ چیز از این عالم و آثارش برایت پنهان نخواهد ماند.