عطاربخش ۸ - الحکایه و التمثیل
چنین گفته‌ست آن پیر پر اسرار
که نه گم می‌شوی تو نه پدیدار
اگر چون عرش اعلا گردی از عز
به هیچت بر نمی‌گیرند هرگز
وگر چون ذره‌ای گردی به‌خُردی
چنین گفت او که هم گم می‌نگردی
چه می‌خواهی چه می‌گویی کجایی
سخن از دوغ گوی ای روستایی
بخش ۷ - الحکایه و التمثیل: شنودم من که غولی روستاییبخش ۹ - الحکایه و التمثیل: به منبر بر امامی نغز گفتار
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چنین گفته‌ست آن پیر پر اسرار
که نه گم می‌شوی تو نه پدیدار
هوش مصنوعی: آن حکیم بزرگ فرزانه گفته است که تو نه در گمراهی قرار می‌گیری و نه به وضوح ظاهر می‌شوی.
اگر چون عرش اعلا گردی از عز
به هیچت بر نمی‌گیرند هرگز
هوش مصنوعی: اگر مانند عرش بزرگ و مقدس باشی، هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند تو را به چیزی پایین بیاورد یا از عزتت کم کند.
وگر چون ذره‌ای گردی به‌خُردی
چنین گفت او که هم گم می‌نگردی
هوش مصنوعی: اگر همچون ذره‌ای کوچک بگویی که در برابر این عظمت گم شده‌ای، پس می‌توانی ببینی که چقدر در گمراهی و نادانی به سر می‌بری.
چه می‌خواهی چه می‌گویی کجایی
سخن از دوغ گوی ای روستایی
هوش مصنوعی: چه چیزی را می‌خواهی و چه حرفی را می‌زنی، در کجا هستی؟ حرف از چیزهایی بی‌اهمیت می‌زنی مانند دوغ، ای کسی که اهل ده و روستا هستی.