هوش مصنوعی: با این زیبایی و لطافتی که داری، به دل‌فریبی و تازگی گل ارغوان نمی‌رسی، و به قامت راست و متناسب در بهشت هم نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: من به این کار عادت کرده‌ام که خود را به تمام وجود تسلیم می‌کنم، طوری که اگر به کسی سجده کنم، به غیر از بدگمانی چیزی در دل او نماند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم اشک‌هایم را چون باران بریزم. ای دوستان، به دیگران خبر بدهید که تا زمانی که کاروان حرکت نکند، نمی‌توانم آرام شوم.

هوش مصنوعی: به جایی رسیدم که تصمیم دارم از دل خود آهی بکشم، زیرا با رقیبم دیگر آن یار مهربان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای نبود که غم و اندوهی که به خاطر رفتار یار و ستم دشمنان در دل من نشسته، برطرف شود.

هوش مصنوعی: تنها راه گشایش و حل مشکلات ممکن است از طریق میکده و دل‌سپردن به آن باشد، و اگر این در را باز نکنند، امیدی به یاری از آسمان نیست.

هوش مصنوعی: با نفس گرم و دل‌سوز خود می‌توانی آهن را به اندازه‌ی موم نرم کنی، اما چگونه می‌توانی دل سنگی تو را به محبت و مهربانی وادار کنی؟