هوش مصنوعی: دیروز تو را در حال نوشیدن از جام دیدم و نمی‌توانستم به هیچ چیز دیگر نگاه کنم. از روی حسادت، جانم مثل خون ریزی می‌کرد و دلم غمگین بود.

هوش مصنوعی: از گوشه‌ای که در آن بودم، وقتی پرواز کردم، به دام افتادم. اگر در تمام عمرم پرهایم را بپراکنم، همان لحظه‌ای بود که به دام افتادم.

هوش مصنوعی: به زمین نگاه کردم و هر نقطه‌ای را بررسی کردم، اما جز تصویر زیبا و دلنشین تو، همه چیز دیگر بی‌ارزش و بی‌معنا به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: واقعاً نوری از تو بر انسان تابید که او مورد احترام قرار گرفت و اگر این نور نبود، چه جای تعظیم برای تکه‌ای گل بود؟

هوش مصنوعی: هرچند من مانند خار هستم، اما به خاطر تو که مانند گل هستی، احساس خوبی دارم. من ممکن است دل شکیبا و رنج‌دیده‌ای داشته باشم، اما رازهای قلبم مانند اکسیر گرانبها و کامل است.