هوش مصنوعی: از زلف‌های درهم‌برهم‌مان مانند سنبل‌های آشفته‌ایم و از چاک‌های گریبان‌مان که مانند چاک‌های دیگران است، لباسی با چاک‌های زیاد پوشیده‌ایم.

هوش مصنوعی: وقتی یک معنی را با تعبیرهای مختلف پنهان می‌کنی، مانند سنگی است که با نور چهره‌ی معشوق روشن می‌شود و جان‌ها را به زندگی درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من به شدت عاشق هستم و در این عشق رنج می‌کشم، بنابراین جای تعجب نیست اگر در این حالت خوابم بر روی بستر ناهموار و سنگلاخی بیابان باشد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر حالتی است که شخصی در اثر درد و رنج ناشی از عشق، به شدت آسیب دیده و سرگردان شده است. او احساس می‌کند که عذاب و زخم‌های ناشی از عشق، جان او را تحت تأثیر قرار داده و دچار اضطراب و ناآرامی شده است. در واقع، دردهای روحی او به‌گونه‌ای است که مانند زهر در وجودش پخش شده و به شدت بیماری‌اش را تشدید کرده است.

هوش مصنوعی: دوستان، وقتی که در باغ‌ها نشسته‌اید و نوشیدنی می‌نوشید، یادتان باشد که ما هم با ناکامی‌هایمان در اینجا هستیم.

هوش مصنوعی: من دامنم پر از آلودگی است، اما امیدوارم که بخشش‌ها به خاطر انسان‌های پاکدامن باشد.

هوش مصنوعی: عشق او به قدری مرا به وضعیت رسوایی کشاند که داستان ما را در دستان بچه‌ها در دبستان‌ها خواهید دید.