هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی یک نرگس اشاره دارد که با ناز و لطف خود دل هر بیننده‌ای را به دست می‌آورد. این نرگس با غرور و فریبندگی‌اش، به گونه‌ای عمل می‌کند که همه را مجذوب خود می‌سازد. در واقع، زیبایی او به حدی است که نمی‌تواند کسی را بی‌تفاوت بگذارد.

هوش مصنوعی: دل من را با یک لبخند از لبت دزدیده‌ای، و جانم را با یک نگاه زیبا و فریبنده‌ات گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: ابتدا قدمی در راه تو برداشتیم و از لذایذ دنیا گذشتیم تا ببینیم سرانجام چه پیش خواهد آمد. این است همان شروعی که تو داشتی.

هوش مصنوعی: این چشم من به خاطر تو بسیار گریسته و غمگین شده است، و این دل من، اگرچه دلتنگ است، رازهای تو را در خود نگه داشته و به بیرون نمی‌فرستد.

هوش مصنوعی: ای پرندهٔ جان، تا چه زمانی در گوشه‌های مختلف نشسته‌ای و به تماشا نشسته‌ای در حالی که هم‌صداهای تو در دام افتاده‌اند؟

هوش مصنوعی: تا کی باید رازهای غم‌انگیز من دور از حریم تو و در دست دیگران باشد؟ همیشه در جمع آنها هستم و از تو دورم.