هوش مصنوعی: دوستی که همیشه به ما وفا نکرده، دیگر به یاری ما نمی‌آید و ذره‌ای از وفاداری آن ماه زیبا را در خود ندارد.

هوش مصنوعی: شانس من در خواب تصویری از زیبایی تو را دید، زیرا عمری است که خوابیده و بیداری ندارد.

هوش مصنوعی: مردی در قفس است یا در حال خیالبافی، در حالی که مرغ دلش مدتی است که دیگر ناله و زاری نمی‌کند.

هوش مصنوعی: ما و دل‌مان در کنار هم بودیم و تو فکر و اندیشه‌مان را داشتی، اما این دل مانند صدفی است که نمی‌تواند بار غم‌ها را تحمل کند.

هوش مصنوعی: عشقم به چشمانش وابسته است و نمی‌توانم بیشتر از این در بیداری نگاهش تاب بیاورم.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که از شدت گریه، چشمانم به‌قدری اشک بریزد که دیگران بگویند: "یاری که اینقدر از او نگران است، به هیچ‌وجه از یاری‌اش بیمی ندارد."

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در صورتی که انسان به آزادی واقعی دست یابد و خود را از قید و بندهای دنیا رها کند، نمی‌تواند به اسرار و نکات عمیق زندگی پی ببرد. در واقع، دل آدمی که در زلف‌های زیبای عشق اسیر است، دیگر نیازی به نگرانی از محدودیت‌ها ندارد و به شکلی از محدودیت‌ها رها شده است.