هوش مصنوعی: ای کسی که در دنبال کردن دوست، با صدای بلند ندا سر می‌زنی، اگر به کعبه بروی یا در جایی دیگر باشی، تنها اوست که سزاوار پرستش است و جز او هیچ‌کس دیگری ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های حقیقی بدون صفات بزرگ و عظیم قابل مشاهده نیستند. بر چهره‌اش هیچ پوششی وجود ندارد و در باطنش هم چیزی جز پوسته ظاهری نیست.

هوش مصنوعی: لباسی که گل‌ها به تن دارند، از فریادهای بلبلان در حال نعره زدن پیچیده شده. غنچه‌ها به خود می‌پیچند و دل بلبل پر از درد و خون است. تو در دل آن بلبل به فریاد هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که نفس انسان به درون می‌رود، نشان‌دهنده آرامش و سکوت روح است. اما زمانی که نفس بیرون می‌آید، می‌توان به وضوح به روح و افکار آن پی برد. به عبارت دیگر، حالت درونی انسان در دو زمان تنفس قابل مشاهده است؛ یکی در زمان آرامش و یکی در زمان ابراز وجود.

هوش مصنوعی: دوست در محل دل من است، مانند سرگردان‌ها بگو که به دنبال سلاح و ابزار هستم و جویای آن‌ها هستم و همه این‌ها در پی یافتن چیزی هستند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه او از دیدگان پنهان است، اما حقیقت وجودش در همه جا روشن و نمایان است. همچنین، با اینکه ظاهراً رنگ و بویی ندارد، در واقع در تمام جوانب زندگی رنگ و جلوه خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: دوست در این جمع، همانند یوسف زیبا همچون آینه‌ای است که تمام زیبایی‌های جهان را به نمایش می‌گذارد و همه به او خیره شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر پرده‌های زینتی مانند پرده‌های حجاز را بسازی یا به شیوه عراقی بوزنی، تفاوتی ندارد؛ چرا که در میان گفتگوهای مختلف، راز یکسانی نهفته است.

هوش مصنوعی: دل انسان گنجینه‌ای از رازها و معانی عمیق است که همچون دری در جستجوی آگاهی و حقیقت، به هر سو می‌گردد و در پی یافتن پاسخ‌ها و درک بهتر از خود و جهان است.