شمارهٔ ۳۹ - از چکامه ای
اخگر هم آتشست ولیکن نه چون چراغ
سوزن هم آهنست ولیکن نه چون تبر
کلکش چو مرغکیست دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ وتر
شمارهٔ ۳۸ - وصف کوه: کهی چون طور سینا بود ازو آویخته ثعبانشمارهٔ ۴۰ - در وصف قلعه: قوی قلعه او که خاکش به پاکی
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
اخگر هم آتشست ولیکن نه چون چراغ
سوزن هم آهنست ولیکن نه چون تبر
هوش مصنوعی: زغالها هم آتش هستند، اما مانند چراغ نمیتابند. سوزن نیز از آهن ساخته شده است، اما مانند تبر برنده نیست.
کلکش چو مرغکیست دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ وتر
هوش مصنوعی: این شعر اشاره به این دارد که هر انسان مانند پرندهای است که دو چشمش به اندازه دو چشمه پر از آب میدرخشد. او برای کسب نیکی و بدی، زبانی دارد که شبیه دو شاخه ساز است. به عبارتی دیگر، انسان دارای بینش و توانایی انتخاب در برخورد با خیر و شر است و این توانایی به او کمک میکند تا راه درست را پیدا کند.

عسجدی