عسجدی » اشعار باقیمانده » شمارهٔ  ۲۸ - کاروان عمر

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صبح است و صبا مشک‌فشان می‌گذرد</p></div>
<div class="m2"><p>دریاب که از کوی فلان می‌گذرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برخیز چه خسبی که جهان می‌گذرد</p></div>
<div class="m2"><p>بویی بستان که کاروان می‌گذرد</p></div></div>

دیوان استاد عسجدی مروزی به تصحیح طاهری شهاب - عسجدی مروزی - تصویر ۲۹

شمارهٔ  ۲۹ - رباعی

صبح است و صبا مشک فشان می گذرد
دریاب که از کوی فلان می گذرد
برخیز چه خسبی که جهان می گذرد
بویی بستان که کاروان می گذرد

هوش مصنوعی: در این شعر، صبح است و نسیم خوشبو در حال وزیدن است و به سمت‌ و سویی خاص می‌رود. شاعر از مخاطب می‌خواهد که بیدار شود، زیرا زندگی در حال گذر است و همچنین از عطر و زیبایی‌های بهشت بوی خوشی هم به مشام می‌رسد که نشان‌دهنده عبور کاروانی از کنار آن است. این ابیات به اهمیت استفاده از لحظات زندگی و لذت بردن از زیبایی‌های آن اشاره دارند.

شمارهٔ  ۲۷ - وعده دوست

شمارهٔ  ۲۸ - کاروان عمر

هوش مصنوعی: صبح است و نسیم خوشبو در حال وزیدن است، توجه کن که این نسیم از کوچه‌ای خاص می‌گذرد.

صبح است و صبا مشک‌فشان می‌گذرد

دریاب که از کوی فلان می‌گذرد

هوش مصنوعی: بیدار شو و آرامش را کنار بگذار، زیرا جهان همواره در حال تغییر و گذر است. از لحظات لذت ببر و بهره‌برداری کن، چرا که مانند کاروانی که در حال عبور است، زمان نیز از دست می‌رود.

برخیز چه خسبی که جهان می‌گذرد

بویی بستان که کاروان می‌گذرد

شمارهٔ ۲۸ - کاروان عمر

اطلاعات

برگردان به زبان ساده