عسجدی » اشعار باقیمانده » شمارهٔ  ۲۵ - آیینه روی دوست

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر گل رقمی ز مشک ناگاه زدند</p></div>
<div class="m2"><p>بر تنگ شکر مورچگان راه زدند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آئینه روی دوست زنگار گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>از بسکه بر او سوختگان آه زدند</p></div></div>

دیوان استاد عسجدی مروزی به تصحیح طاهری شهاب - عسجدی مروزی - تصویر ۲۸

شمارهٔ  ۲۶ - در دور تو

بر گل رقمی ز مشک ناگاه زدند
بر تنگ شکر مورچگان راه زدند
آیینه روی دوست زنگار گرفت
از بسکه بر او سوختگان آه زدند

هوش مصنوعی: این اشعار اشاره به زیبایی و تاثیر عشق دارند. در بیت اول، گفته می‌شود که بر روی گل بویی خوش مانند مشک نشسته که نشان از محبت و زیبایی دارد. در بیت دوم، مورچه‌ها به شکر نزدیک می‌شوند، که نمادی از جذابیت و خواسته‌های عشق است. در بیت سوم، آیینه‌ای که بازتاب چهره محبوب است، به خاطر اشک و حسرت عاشقان زنگار گرفته و نشان‌دهنده غم و شوقی است که بر دل سوختگان نشسته است. به طور کلی، این اشعار احساسات عمیق و عواطف عاشقانه را به تصویر می‌کشند.

شمارهٔ  ۲۴ - از قصیده ای

شمارهٔ  ۲۵ - آیینه روی دوست

هوش مصنوعی: ناگهان بر روی گل با عطر مشک نوشتند و آن‌قدر شیرین بود که مورچه‌ها به سمت آن راه افتادند.

بر گل رقمی ز مشک ناگاه زدند

بر تنگ شکر مورچگان راه زدند

هوش مصنوعی: روی دوست مانند آینه‌ای است که از بس سوختگان و عاشقان برای او ناله و آه کشیده‌اند، غبار و زنگار گرفته است.

آئینه روی دوست زنگار گرفت

از بسکه بر او سوختگان آه زدند

شمارهٔ ۲۵ - آیینه روی دوست

اطلاعات

برگردان به زبان ساده