اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای مونس جان من بگاه و بیگاه</p></div>
<div class="m2"><p>بی یاد تو کار دل تباهست تباه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مشتاق جمال تو چنانم که دمی</p></div>
<div class="m2"><p>گر غایبم از خیال تو واویلاه</p></div></div>

شمارهٔ ۶۶

ای مونس جان من بگاه و بیگاه
بی یاد تو کار دل تباهست تباه
مشتاق جمال تو چنانم که دمی
گر غایبم از خیال تو واویلاه

هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق محبت و longing شاعر نسبت به محبوبش اشاره دارد. شاعر در لحظاتی که از یاد محبوبش دور است، احساس نابودی و تباهی می‌کند و به شدت مشتاق دیدار اوست. در واقع، شیرینی لحظه‌های بودن با محبوب و تلخی دوری از او را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۶۴

شمارهٔ ۶۵

هوش مصنوعی: ای یار همیشگی من، در روز و شب، اگر تو را به یاد نیاورم، حال دل و روح من خراب و ویران است.

ای مونس جان من بگاه و بیگاه

بی یاد تو کار دل تباهست تباه

هوش مصنوعی: من به شدت به زیبایی تو علاقه‌مندم و اگر حتی لحظه‌ای از خیال تو دور باشم، به شدت نگران و ناراحت می‌شوم.

مشتاق جمال تو چنانم که دمی

گر غایبم از خیال تو واویلاه

شمارهٔ ۶۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده