اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای روی ترا جمله جهان آئینه</p></div>
<div class="m2"><p>در مملکت هستی تو مائی نه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حسن تو که از روی بتان مرئی شد</p></div>
<div class="m2"><p>رای تو بدی و دیگری رائی نه</p></div></div>

شمارهٔ ۶۷

ای روی ترا جمله جهان آیینه
در مملکت هستی تو مایی نه
حسن تو که از روی بتان مریی شد
رای تو بدی و دیگری رایی نه

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره دارد و او را به عنوان نماد جهان معرفی می‌کند. شاعر بیان می‌کند که در دنیای وجود، معشوق تنها حقیقتی است که مهم است و هیچ چیز دیگری به اندازه زیبایی او اهمیت ندارد. در واقع، معشوق زیبا، آیینه تمام نمای جهان است و هیچ عقیده یا نظری غیر از او مورد اعتنا نیست.

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: ای تو که همه‌ چیز در جهان، بازتابی از زیبایی توست، در این دنیای هستی فقط تو وجود داری.

ای روی ترا جمله جهان آئینه

در مملکت هستی تو مائی نه

هوش مصنوعی: زیبایی تو که از چهره‌ی بت‌ها نمایان شد، نظر تو بر دلی نبود و هیچ کس دیگر را رأیی نبود.

حسن تو که از روی بتان مرئی شد

رای تو بدی و دیگری رائی نه

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده