اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دلبر شوخ بیوفائی تا چند</p></div>
<div class="m2"><p>در هجر تو جان به بی نوائی تا چند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آخر بود این که جان بوصل تو رسد</p></div>
<div class="m2"><p>این دل بغم و درد جدائی تا چند</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 10693 - اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

شمارهٔ ۳۲

ای دلبر شوخ بیوفایی تا چند
در هجر تو جان به بی نوایی تا چند
آخر بود این که جان بوصل تو رسد
این دل بغم و درد جدایی تا چند

هوش مصنوعی: غزل در مورد دلبر بی‌وفایی است که شاعر از دوری او رنج می‌برد. او از دلبر می‌پرسد که تا کی باید در غم جدایی و بی‌نوایی زندگی کند و به آرزوی وصال او امیدوار است. شاعر به درد و رنجی که در اثر جدایی تحمل می‌کند، اشاره می‌زند و به انتظار رسیدن به وصال او می‌اندیشد.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: ای محبوب بازیگوش، تا کی باید در دوری تو رنج ببرم و دلم بی‌قرار باشد؟ تا کی باید تحمل کنم؟

ای دلبر شوخ بیوفائی تا چند

در هجر تو جان به بی نوائی تا چند

هوش مصنوعی: در پایان، این دل به خاطر جدایی و درد و غم، دیگر نمی‌تواند بیشتر از این تحمل کند و می‌خواهد به تو برسد.

آخر بود این که جان بوصل تو رسد

این دل بغم و درد جدائی تا چند

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده