اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرمایه عمر من بسودای تو رفت</p></div>
<div class="m2"><p>نقد دو جهان مرا بیغمای تو رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان و دلم از جهان بصد حسرت و آه</p></div>
<div class="m2"><p>با درد فراق وداغ غم های تو رفت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

سرمایه عمر من بسودای تو رفت
نقد دو جهان مرا بیغمای تو رفت
جان و دلم از جهان بصد حسرت و آه
با درد فراق وداغ غم های تو رفت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از گذر عمر و سرمایه‌اش به خاطر عشق و علاقه به معشوق سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که تمام جوانی و انرژی‌اش صرف این عشق شده و در نتیجه از دنیا و خوشی‌های آن بی‌نصیب مانده است. علاوه بر این، او داغ فراق و غم‌های ناشی از دوری را به دوش می‌کشد و از این دردها رنج می‌برد.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: زندگی من فقط به خاطر آرزوی تو گذشت و تمام خوشی‌های این دنیا و آن دنیا هم به خاطر نبودن تو برایم بی‌ارزش شد.

سرمایه عمر من بسودای تو رفت

نقد دو جهان مرا بیغمای تو رفت

هوش مصنوعی: دلم و جانم از شدت حسرت و غم‌های تو پر شده است و با درد جدایی و اندوه تو به شدت متاثر شده‌ام.

جان و دلم از جهان بصد حسرت و آه

با درد فراق وداغ غم های تو رفت

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده