اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر لحظه جمال دوست دیدن چه خوش است</p></div>
<div class="m2"><p>زان لب سخن بوسه شنیدن چه خوش است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بربوی وصال او دل و جان مرا</p></div>
<div class="m2"><p>دامن ز همه جهان کشیدن چه خوش است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵

هر لحظه جمال دوست دیدن چه خوش است
زان لب سخن بوسه شنیدن چه خوش است
بربوی وصال او دل و جان مرا
دامن ز همه جهان کشیدن چه خوش است

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس شادی و لذت از دیدن جمال معشوق و شنیدن سخنان اوست. شاعر به خوبی حس می‌کند که وصال و نزدیکی به معشوق، دل و جانش را تسخیر کرده و برای او فراموش کردن همه چیز به جز محبت و زیبایی معشوق، بسیار دلپذیر و خوشایند است.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: هر لحظه دیدن زیبایی دوست، لذت‌بخش است و چه خوب است که از لبان او سخنان شیرین بشنویم.

هر لحظه جمال دوست دیدن چه خوش است

زان لب سخن بوسه شنیدن چه خوش است

هوش مصنوعی: بوی وصال معشوق، دل و جانم را از تمام دنیا جدا می‌کند و این کار بسیار خوشایند است.

بربوی وصال او دل و جان مرا

دامن ز همه جهان کشیدن چه خوش است

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده