اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » ملحقات » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای مهر تو کرده خانه در جان و دلم</p></div>
<div class="m2"><p>بسرشته غم عشق تو در آب و گلم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بهر نثار تو ندارم چیزی</p></div>
<div class="m2"><p>جز جان و دلی ازین بغایت خجلم</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

ای مهر تو کرده خانه در جان و دلم
بسرشته غم عشق تو در آب و گلم
از بهر نثار تو ندارم چیزی
جز جان و دلی ازین بغایت خجلم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر بیان می‌کند که عشق معشوقش در عمق جان و دل او جا گرفته و غم این عشق در تمام وجودش ریشه دوانده است. او هیچ چیزی برای قربانی کردن به معشوق ندارد جز جان و دلش، و از این بابت بسیار شرمنده و متهم به احساس ضعف و ناتوانی است.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: ای خورشید عشق تو، خانه‌ام را در جان و دلم پر کرده‌ای و درد عشق تو در وجودم به مانند آب و گل وجود دارد.

ای مهر تو کرده خانه در جان و دلم

بسرشته غم عشق تو در آب و گلم

هوش مصنوعی: برای تو چیزی جز جان و دل من باقی نمانده و به خاطر این موضوع بسیار شرمنده‌ام.

از بهر نثار تو ندارم چیزی

جز جان و دلی ازین بغایت خجلم

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده