هوش مصنوعی: ای عاشقان، ما خود عشق هستیم و عشق به دلبران. چون عشق نفعی دارد که هیچ ضرری در آن نیست، بنابراین در جهان کاری وجود ندارد که به این زیبایی باشد.

هوش مصنوعی: دوستی پنهان، در آشکارا به صورت جان و جهان مشخص شد، و در همه جا و همه مکان‌ها، اثری از غیر او نیست.

هوش مصنوعی: عشق وارد دل من شد و راه خروج را بست. به خودم گفتم، ای خودخواه! چگونه می‌توانی از چنگال من رهایی یابی؟

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای سلطان، از جان من دور نشو، زیرا این نزدیکی تو، خودش درمان درد من است. همیشه پیش من بمان و مهمان قلبم باش.

هوش مصنوعی: جامی پر از شراب آتشین به من داد و گفت: این مستی را نخور، ای کسی که بدون یقین هستی. هشیار و دانا باش.

هوش مصنوعی: وقتی که نوشیدم، آتشی در درونم شعله‌ور شد و در برابر آن معشوق کشنده، خوشی را تجربه کردم و فنا و نابودی ابدی را دیدم.

هوش مصنوعی: وقتی به یاد فنا و زوال افتادم، دیگر وجودی جز خدا را نمی‌بینم. ما از کجا آمده‌ایم و به کجا می‌رویم؟ وجود ما در او به شکل پنهانی در آمده است.

هوش مصنوعی: ایمان واضحی از چهره او پیداست و کفر به روشنی از موی او نمایان است. همه به دنباله او در کعبه و در کنار آتشکده‌های مغان هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا سخن از زیبایی کسی است که اسیر دل همگان شده و آن زیبایی و نیکی به قدری واضح و آشکار است که هیچ چیز دیگری در دل و دیده‌اش جایی ندارد. او را از هر سمت که بنگری، زیبایی‌اش نمایان است و نمی‌توان از آن چشم پوشید.