هوش مصنوعی: ای ساقی، به من شراب عشق بده تا از اندیشه و خرد خود دور شوم. مرا مست و نابود کن، طوری که از خود بی‌خود شوم و فراموش کنم.

هوش مصنوعی: ای محبوب با چهره زیبا، در میخانه برای ما باده بیاور تا از خمار و دل‌تنگی‌ام راحت شوم و بی‌خود شوم.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده که به خاطر عشق، از خودخواهی دست بردارم و در مسیر عشق او قدم بگذارم و در کنار دوست هم‌قطار شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از فضایی که باعث می‌شود احساسات ناخوشایند به سراغم بیاید دوری کنم و به یک محیط زیبا و دلپذیر بروم تا به خوبی‌های خود احساس نزدیکتری داشته باشم و مانند گلی خوشبو در آن فضا شکوفا شوم.

هوش مصنوعی: در بین من و تو یک پرده وجود دارد. ای کاش این پرده کنار برود تا بتوانم به طور مستقیم با تو روبه‌رو شوم.

هوش مصنوعی: خوی زیبا و دلنشین عاشقان، نوعی فدای کردن خودشان است و وقتی که در عشق محو می‌شوند، دیگر وجودی برای خود نمی‌شناسند و با عاشقان به شادی و هماهنگی می‌رسند.

هوش مصنوعی: ما در آستانه‌ی دریای بیکران حضور تو، همچون اسیری غرق در امواج هستیم. در این لحظه، اگر چه در نظر تو پدیده‌ای بی‌اهمیت به نظر بیایم، اما برای ما معانی عمیقی در خود داریم.