اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » ملحقات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر جا ظهور یافت کمال و صفای دل</p></div>
<div class="m2"><p>عالم نبود ذره اندر فضای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن مظهری که سر عیان زو عیان نمود</p></div>
<div class="m2"><p>جستم بهر دو کون و ندیدم ورای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>آئینه کمال حقیقت دلست و بس</p></div>
<div class="m2"><p>هر دو جهان شدست ازین رو فدای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>کی مرغ دل اسیر مکان بود یا زمان</p></div>
<div class="m2"><p>در لامکان بود همه سیر مقای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گنج نهان چو هست هویدا بکنج دل</p></div>
<div class="m2"><p>گشتند ازین جهت همه شاهان گدای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>هر دل که در هوای تو جان را نثار کرد</p></div>
<div class="m2"><p>شد رهبر کمال یقین آن هوای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>گفتم دوای این دل بیچاره چیست گفت</p></div>
<div class="m2"><p>جز درد عشق نیست اسیری دوای دل</p></div></div>

دیوان اشعار و رسائل شمس الدین محمد اسیری لاهیجی به کوشش برات زنجانی - شمس الدین محمد اسیری لاهیجی - تصویر ۴۰۴

شمارهٔ ۱۸

هر جا ظهور یافت کمال و صفای دل
عالم نبود ذره اندر فضای دل
آن مظهری که سر عیان زو عیان نمود
جستم بهر دو کون و ندیدم ورای دل
آیینه کمال حقیقت دلست و بس
هر دو جهان شدست ازین رو فدای دل
کی مرغ دل اسیر مکان بود یا زمان
در لامکان بود همه سیر مقای دل
گنج نهان چو هست هویدا بکنج دل
گشتند ازین جهت همه شاهان گدای دل
هر دل که در هوای تو جان را نثار کرد
شد رهبر کمال یقین آن هوای دل
گفتم دوای این دل بیچاره چیست گفت
جز درد عشق نیست اسیری دوای دل

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هر جا ظهور یافت کمال و صفای دل

عالم نبود ذره اندر فضای دل

آن مظهری که سر عیان زو عیان نمود

جستم بهر دو کون و ندیدم ورای دل

آئینه کمال حقیقت دلست و بس

هر دو جهان شدست ازین رو فدای دل

کی مرغ دل اسیر مکان بود یا زمان

در لامکان بود همه سیر مقای دل

گنج نهان چو هست هویدا بکنج دل

گشتند ازین جهت همه شاهان گدای دل

هر دل که در هوای تو جان را نثار کرد

شد رهبر کمال یقین آن هوای دل

گفتم دوای این دل بیچاره چیست گفت

جز درد عشق نیست اسیری دوای دل

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات