هوش مصنوعی: ای چهره‌ات مانند باغ گل‌هاست، تو باغ رضوان ما هستی و درخت زلف ناآرامت، آرامگاه روح و جان ماست.

هوش مصنوعی: در کمان ابروهای تو، آن چشمان معشوق کافر؛ هر لحظه تیر نگاهت به سوی ما پرتاب می‌شود و ما را قربانی می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق مانند معشوق است که در قالب عشق‌ورزی ظاهر می‌شود. من همیشه برای تو خواهم بود تا زمانی که تو نیز در کنار من باشی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من به گدایی در کوی تو پرداختم، حتی سلاطین جهان هم لحظه‌ای از اطاعت دست نمی‌کشند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو در جمع دوستانت مشغول خوشگذرانی هستی، من نیز به همین خاطر به مقام و جایی خاص رسیده‌ام که ارواح مقدس از این افتخار به ما توجه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: زاهد اگرچه تلاش می‌کند به فهم و درک عرفان برسد، اما عارف واقعی که مملو از تجربه و شعور است، نمی‌تواند همه وسعت و عمق وجود دریاگونه ما را در ظرف محدود خود جای دهد.

هوش مصنوعی: راهنما و هدایت‌گر ما، نوری است که محبتش به ما می‌رسد. ای کسانی که در این دو جهان گرفتارید، این دلیل ماست.