هوش مصنوعی: ای محبوبی که با دیده‌ات ما را روشن می‌کنی، اشک‌های ما نشانه‌ی درد عشق توست که مثل بیماری‌ای بی‌درمان، روح ما را آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل خود را از زشتی‌ها و آلودگی‌هایی که به خاطر غیر محبوب به وجود آمده، پاک کردم. به امید اینکه چهره محبوب یک لحظه مهمان دل ما شود.

هوش مصنوعی: من تبدیل به خاک شدم و در پی زیبایی همچون سنگ قیمتی هستم. آتش سوزانی که در دل دارم، هرگز از بین نرفته است، حتی اگر در زندگی چون آب حیات کمتر شده باشد.

هوش مصنوعی: برای اینکه دلشکسته و غم‌زده‌ی تو بشود، باید خون دل بریزد. البته تو که با نگاه خود، جان ما را به خطر انداخته‌ای، مانند آبی که از لب لعلت می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من از این حال مستی چگونه بیدار شوم؟ تا همیشه در ازل، مثل بام لعل تو، پیمان ما برقرار باشد.

هوش مصنوعی: ایمان من در هر نفس درون خودم پنهان می‌شود، در حالی که زلف‌های خوشبو و عطرآگین محبوبم، همانند پرده‌ای بر روی آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: دوست اگر مرا در حال حیرانی ببیند، می‌گوید که ای اسیر زیبایی و ناز، تا کی این‌گونه در کمال حیرت و شگفتی خواهی ماند؟