هوش مصنوعی: دردی که هیچ گونه درمانی ندارد، احساس ماست. این درد به حدی عمیق است که مانند درخت سرو، از ما دور شده و جدا گشته است.

هوش مصنوعی: دردها و غم‌های روزگار به خاطر شوق و محبت او بر جان ما فرود آمده است.

هوش مصنوعی: کسی که خودش تجربه‌ی درد و سوز عشق را نداشته، نمی‌تواند به راستی درمان‌گر دردهای ما باشد؛ درمان من در عشق نهفته است.

هوش مصنوعی: در فضای عشق او، عمر انسان سپری می‌شود و هنوز روح و دل او در انتظار دیدن محبوبش هستند.

هوش مصنوعی: من فدای کسی هستم که از وجود خود گذشت و در جاودانگی بی‌پایان قرار دارد.

هوش مصنوعی: ما همیشه در حال حیرت و شگفتی هستیم و وضعیت ما به گونه‌ای است که هر لحظه احساساتی تازه و جذاب به ما دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه درگیر درد عشق است، می‌داند که حال و روز یک اسیر چگونه است.