هوش مصنوعی: چهار رنگ وجود دارد که سالکان با آن مواجه می‌شوند: یکی سفید و دیگری سیاه. این مفهوم به مراحل مختلف زندگی اشاره دارد که هر کدام خاصیت و معنی خود را دارند.

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره شده که اگر به شرح هر یک از رنگ‌ها پرداخته شود، فهم بهتری از معنا و مفهوم آنها به دست می‌آید. به این ترتیب، رنگ‌ها می‌توانند نمادهایی برای مفاهیم عمیق‌تر باشند و توضیحات دقیق‌تر در مورد هر کدام، روشنایی بیشتری بر این معانی خواهد افکند.

هوش مصنوعی: مرگ سفیدی در اثر گرسنگی به سراغ آمد، به همین دلیل است که دل از این موضوع پاکسازی می‌شود و این موضوع بسیار شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: هر کسی که همیشه برای حق و حقیقت تلاش کند و دچار گرسنگی روحی باشد، باطنش نورانی می‌شود و این موضوع واضح و مشهود است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به کم‌خوری عادت کند، دلش مانند یک آینه می‌شود و به سرعت تغییرات را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: با دل پاک و بی‌غرض، به دنبال زیبایی‌ها برو، زیرا خستگی و بی‌روحی باعث کمرنگ شدن رنگ و حال دل‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: دوستان و عارفان واقعی همواره در احوالات خود تواضع و بی‌پیرایگی نشان می‌دهند و دل‌های پاک و صمیمی دارند.

هوش مصنوعی: پس از مرگ سپید، سیاه را بشنو؛ جان و دل خود را در این معنا فدای کن.

هوش مصنوعی: مرگ در دنیای سخت و پر از رنج، به مانند تحمل یک درد و آزار است. اگر کسی بتواند با صبر و استقامت بر این آزارها غلبه کند، در واقع بر دشواری‌های زندگی فائق آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی انسان خود را در دچار زحمت و آزار ببیند، در آن شرایط مرگ برایش به نوعی آزادی و رهایی از این آزار به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: او می‌داند که آزار مردم از جانب خداوند چیست، و چون او حقیقت را ببیند، از آتش نمی‌ترسد و دچار دردی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی از درد و سختی عشق لذت می‌برد، زیرا به نظر او، تلخی رفتار محبوبش از وفای او جذاب‌تر است.

هوش مصنوعی: او که به حالت فنا در خداوند رسیده است، هر چه ببیند را حقیقت مطلق و جلوه‌ای از الحق می‌داند.

هوش مصنوعی: پس از تیره شدن و مرگ رنگ سرخ را بشنو، تا بدانی من از کجا علم را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: مرگ سرخ به‌دلیل اینکه نفس بد انسان تسلیم آن شده است، کمتر از دیو و موجودات وحشی نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خواسته‌های نفسانی‌اش دوری کند، در واقع از دیگران پیشی گرفته و برتری یافته است.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر خواسته‌های دنیوی و مادی خود از زندگی واقعی و معنوی دور شده است، در واقع مرده است، اما دل انسان‌هایی که به زندگی جاودان و معنوی فکر می‌کنند، همچنان زنده و پر نشاط است.

هوش مصنوعی: اگر از جهل و گمراهی بمیری، به زندگی حقیقی و پر از عظمت خداوند زنده خواهی شد.

هوش مصنوعی: زندگی در این دنیا کمتر از یک مرگ ارزش دارد؛ زیرا کسی که می‌میرد، به جاودانگی و بقا دست پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: بعد از مرگ سرخ، زندگی سبز را در این مجلس نشان داد، چون که خوشی تازه‌ای در کار بود.

هوش مصنوعی: مرگ سبز تو مانند پوشش رنگارنگی است و باده از جام قناعت نوشیدن یعنی از داشته‌های کم خود لذت بردن.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان با داشته‌های کم و ساده‌اش رضایت نشان دهد، زندگی‌اش به شادی و خوشی خواهد رسید بدون نیاز به حرف و توضیح زیاد.

هوش مصنوعی: از زیبایی بی‌نظیر و ذات پاک خداوند، هر لحظه جلوه‌ای تازه و نو پدید می‌آید که سبب تمایز و برتری می‌شود.

هوش مصنوعی: او به لباس زیبا و گران‌بهای خود نیازی ندارد، زیرا در دل او گنجی از احساسات و سرمایه‌های انسانی وجود دارد، حتی اگر ظاهرش ویران و نابسامان باشد.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و کمال شخصیت انسان‌ها اشاره دارد. به این معنا که وقتی انسان به کمال و زیبایی خودش می‌رسد، ویژگی‌های مثبت و نیکو در او نمایان می‌شود. به عبارت دیگر، هرچه فرد بیشتر رشد کند و به کمال نزدیک‌تر شود، زیبایی و خوش اخلاقی‌اش نیز افزایش می‌یابد.

هوش مصنوعی: نیازی به زیبایی و ظاهر جذاب نیست؛ او از زیبایی‌های ظاهری بی‌نیاز است و به لطافت چهره‌اش توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که چهره‌اش زیبا و دلرباست، نیازی به آرایشگر ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که چهره‌اش مانند ماه نیست، اما با رنگ و عطرش پناه می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاید کسی که ساده دل است به دام بیفتد و به خاطر فریب و نیرنگ مشغول شود.

هوش مصنوعی: سلطان هیچ تفاخر و برتری در لباس خود ندارد، زیرا در برابر او، صوفی و کسی که عبا بر دوش دارد، همه یکسان هستند.

هوش مصنوعی: بخشندگی و پرهیزگاری، لباس عارفان شده است، و داشتن صوف و پلاس برای او ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به کمال رسیده، نشانه‌ای از حکمت است و آنچه بیان می‌شود، خالی از هرگونه ترفند و هنر مصنوعی است.

هوش مصنوعی: زندگی و مرگ او تنها برای خداوند است و در دل او جایی برای چیز دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: اگر قلبت با وصال جان آشنا شد، در رفتار و سخنانت اشتباهی نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: اگر در ارتباط با دوستان، بهره و فایده‌ای نباشد، تمام سود و سرمایه به زیان تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: زمانی که در مراسم نزدیکی به معشوق حضور یافتی، جان پاکت به رازهای پنهان او دست یافت.

هوش مصنوعی: هدف از آفرینش چیست؟ آیا انسان همان کسی نیست که دارای معرفت و دانش است؟

هوش مصنوعی: شناخت و آگاهی در اینجا حاصل تماشای زیبایی و جمال چهره معشوق است، مانند چیدن گل از باغی زیبا.

هوش مصنوعی: اگر نگویی که عرفان وجود ندارد، گفت و گو درباره آن برای عارف معنی پیدا می‌کند و دیدار او با حقیقت ممکن می‌شود.

هوش مصنوعی: علمای دین در بحث و گفتگو با یکدیگر مشغولند، اما عارفان درک واقعی زندگی و لحظات روحانی را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: میان این دو تفاوتی بی‌حد و حصر وجود دارد؛ یکی نشان‌دهنده خوبی است و دیگری نشان‌دهنده بدی.

هوش مصنوعی: آن که فقط شنیده، می‌گوید و کسی که دیده، می‌داند. به همین دلیل، جهان به این شکل تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: هر عملی که به خاطر ظاهر و ریا انجام شود، در حقیقت نزد خداوند پذیرفته نیست.

هوش مصنوعی: افرادی که برای رضای خداوند عبادت و بندگی می‌کنند، قطعا به نعمت و خوشبختی ابدی دست خواهند یافت.

هوش مصنوعی: بندگی و غلامی برای جلب رضایت خداوند کار خوبی است، اما کسی که جز خواسته‌های خدا را در نظر بگیرد، بندگی واقعی را انجام نداده است.

هوش مصنوعی: هر چه عمل کنی، همان نتیجه را خواهی گرفت، چه مسلمان باشی و چه غیری مسلمان یا یهودی.

هوش مصنوعی: هر کاری که با هدف و منظور خاصی انجام شود، مانند قند و زهر است که وقتی با هم مخلوط شوند، نتیجه‌اش ترکیبی از شیرینی و تلخی خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر اقدامی که با نیت خالص و در جهت رضایت خداوند انجام شود، برای ما پذیرفتنی و مقبول است.

هوش مصنوعی: آرزو و نیت خوب، پایه و اساس هر عملی است. در مسیر حق، باید صادق و خالص باشی و از فریب و نیرنگ دوری کنی.