هوش مصنوعی: روزی در بیابان بودم و به طور تصادفی با انسانی خوش‌نفس و راضی به نام رضا برخورد کردم.

هوش مصنوعی: در آن بیابان ترسناک ناگهان فردی ناشناس را دیدم.

هوش مصنوعی: او بر روی زمین ایستاده، با هر دو پا، در حالی که حیران و شگفت‌زده است و سرش به سمت آسمان بلند است.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به حالت باز در آسمان بودند، مانند کوهی که ثابت و استوار ایستاده است.

هوش مصنوعی: به پیش او رفتم تا از او سوالی بپرسم، اما او به من توجهی نکرد.

هوش مصنوعی: من صدایی را به او دادم، اما او پاسخی نداد. از این صحبت و سکوت او در تعجب ماندم.

هوش مصنوعی: دستم را دراز کردم تا او را تکان دهم، اما او تکان نخورد، بنابراین کاملاً مشخص است که مرده است.

هوش مصنوعی: من به حال او خیلی تعجب کرده‌ام و سه شب و روز تمام در آنجا بودم.

هوش مصنوعی: منتظر هستم تا زمانی فرا برسد که به حال خود آگاه شوم و او مرا از خوب و بد آگاه کند.

هوش مصنوعی: او همچنان مثل آن فرد مستی بود که به خاطر نوشیدن شراب جاودانی، حالتی از بی‌خودی و سرخوشی دارد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، او به خودش توجهی نداشت و من از وضعیت او کاملاً متحیر مانده بودم.

هوش مصنوعی: عبارت بیانگر حالت و حالتی است که شخص به درگاه خداوند می‌آید و با احترام و خشوع از او درخواست می‌کند که بر حال او آگاه باشد. این فرد در تلاش است تا احساسات و رازهای درونی‌اش را بدون کلام به خداوند منتقل کند و با توجه به رحمت و مهربانی خداوند، از او خواسته که به درون و مشکلاتش توجه کند.

هوش مصنوعی: من از رازهای پنهان در دل خود آگاه هستم، آن را برای من روشن کن و این داستان را به من بگو.

هوش مصنوعی: در آن زمان که خوابم برد، روح من از این قفس آزاد شد و پرواز کرد.

هوش مصنوعی: در زمانی مشاهده کردم که یک پیرمرد نورانی به سمت من آمد و گفت: ای آزمون‌گیر!

هوش مصنوعی: چطور شده‌ای که این‌قدر حیران و سردرگم به نظر می‌رسی؟ از چه چیزی تحت تأثیر قرار گرفته‌ای و در چه وضعیتی قرار داری؟

هوش مصنوعی: به او گفتم در نهایت بگو این مرد کیست که این‌قدر حیران و شگفت‌زده است و برای چه چیزی این‌گونه در فکر فرو رفته؟

هوش مصنوعی: این مردی که تو را در کارش حیرت زده کرده، حالش را بشنو که خوب است.

هوش مصنوعی: زاهد و عابد، انسانی است که هفتاد سال در عبادت و بندگی خداوند مشغول بوده و هیچ لحظه‌ای از عبادت خود غافل نشده است.

هوش مصنوعی: در دل او، حق روزی را مشاهده کرد، زیرا در آنجا هیچ نشانه‌ای از غیر حق ندید.

هوش مصنوعی: جز عشق او، چیزی از خدا نمی‌خواست و در دلش جا برای غیر او نبود.

هوش مصنوعی: او از محبت به او بهره ای داد که مانند یک دهم از یک دهم هم جزئی از آن است.

هوش مصنوعی: به خاطر علاقه و محبت عمیق، به طور عجیبی به شدت شگفت‌زده و مجذوب شده است و این حالت به دلیل اوج شوق و اشتیاقی است که دارد.

هوش مصنوعی: پای او در زمین و سرش به آسمان است، هر دو چشمش به دور و بر در حال مشاهده است.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، آتش عشق او همچنان در جان‌ها شعله‌ور است و هیچ‌گاه خاموش نخواهد شد.

هوش مصنوعی: حق بدن را از درندگان و پرندگان و چیزهای خطرناک محفوظ نگه‌دار و به او اجازه نده تا روز قیامت.

هوش مصنوعی: اگر جن و انسان و فرشتگان هم جمع شوند، هیچ کدام نمی‌توانند او را از خواب بیدار کنند.

هوش مصنوعی: هدف و نتیجه وجود ما تنها عشق و محبت است، و ما به مدت کوتاهی هم که شده، در کنار خدا هستیم.

هوش مصنوعی: او به من جواب داد و از نزد من رفت. من از این حرفش به شدت بیدار و حیرت‌زده شدم.

هوش مصنوعی: هر جا که محبت و عشق واقعی حضور داشته باشد، آنجا همه چیز به زیبایی و شگفتی خواهد بود و پر از شور و شوق می‌شود.

هوش مصنوعی: ای بخشنده و مهربان، ای پروردگار، لطف و محبت خود را بر ما بگستر.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این روح خسته و رنجیده از افکار و خیالات عجیبی آزاد شود.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر شرم و ننگ، پرده‌پوشی و ناموس دیگران را لگدکوب کند، از وجود خود می‌گذرد و به نابودی می‌رود.

هوش مصنوعی: شخصی که در عشق غرق می‌شود، آنچنان مسحور و شاداب می‌شود که دیگر هیچ نشانی از خودش پیدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در زیبایی و کمال، فرد به گونه‌ای غرق می‌شود که از احساس دوری و نزدیکی به معشوق رها می‌شود.

هوش مصنوعی: او از واقعیت و وجود خود غافل می‌شود و به حالت‌های عاشقانه و نیازهای درونی خود پی می‌برد.

هوش مصنوعی: از غم زندگی مادی و خواسته‌های دنیوی، دلش همیشه راحت و آرام است.

هوش مصنوعی: پرده از روی او کنار می‌رود و او بدون نیاز به ما و من، به خدا نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: از طریق محبت، او محبوب خدا می‌شود، هرچند که خود به دنبالش بود و در نهایت به محبوب خدا تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: دیدار دوست باعث می‌شود انسان قوت و انرژی بیشتری بگیرد و از خودگذشتگی کند، زیرا آنچه که پایدار و باقی می‌ماند، دوست است.

هوش مصنوعی: در فکر و خیال و خواب، از غم و مشکلات دنیای پست فاصله گرفت و بی‌خبر از همه چیز شد.

هوش مصنوعی: در حضور او، خود را مدح و نکوهش یکسان می‌کند و از وجود و عدم بی‌نیاز می‌شود.

هوش مصنوعی: این شخص به قدری در زیبایی و روشنی زندگی غرق شده است که نمی‌تواند تفاوت بین ماندگاری و زوال را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، در پیش تو کسی جز محبوب قرار ندارد و در این دنیا هیچ جایی برای غیر از جانان نیست.

هوش مصنوعی: جز دیدن زیبایی‌های جان‌افزای محبوب، هیچ کار دیگری در این دو جهان برای او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که دو نفر به پاخیزند، در حقیقت آنها تجلی یک وحدت هستند، تا این که نپنداری این وضعیت نشان‌دهنده کثرت است.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارای دید و بصیرت باشد، هر چیزی را که ببیند، حقیقت را در آن می‌بیند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این دنیا نشانه‌ای از وجود دارد، در واقع انعکاسی از زیبایی‌های دوست (خدا) است.

هوش مصنوعی: اگر تو در این دنیا فردی صاحب‌نظر هستی، به آنچه که بر روی او می‌نگرد، توجه نکن.

هوش مصنوعی: ما فقط به دیدن او چشم دوخته‌ایم و جز زیبایی‌اش در نظرمان چیزی نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که از نورهای الهی بهره‌مند شود، محبت و روشنایی‌اش به قدری است که از هر ذره‌ای درخشش دارد.

هوش مصنوعی: او، ذات حقیقی و اصلی همه چیز است و تمام عالم دارای شکل و صورت است. هر چیزی که می‌بینی، نشانه و علامتی از آن حقیقت بالاست.

هوش مصنوعی: او همچون دریاست که همه چیز را در خود می‌گنجاند و به دو جهان (مادی و معنوی) به مثابه امواجی می‌نگرد. او را به یاد می‌آورد که آن می (شراب) است و تمام جهان را به‌عنوان جامی در نظر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چشم باز و روشنی را به خود بیاور و با دل پاک، زیبایی‌های بهشت و زنان بهشتی را ببین.

هوش مصنوعی: حق مانند جان است و تمام عالم مانند تن. این موضوع مانند روشنایی خورشید در جهان واضح و مشخص است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی گوناگونی‌ها مانع از شناخت وحدت است، با این حال وحدت نمی‌تواند بدون ظهور و نمایان شدن در کثرت وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: در این جهان هیچ‌کس جز محبوب وجود ندارد؛ در واقع، او هم به وضوح آشکار است و هم در خفا و پنهان.