هوش مصنوعی: در زمانی که سلطان بایزید در بسطام بود، شخصی زاهد و پارسا به نام وحید وجود داشت.

هوش مصنوعی: در میان مردم، افرادی هستند که به خاطر تقوا و پرهیزگاری‌شان شناخته شده و مورد قبول همگان قرار دارند.

هوش مصنوعی: او در تمام روز همانند روزه‌دار است و در شب‌ها مانند شمعی همچنان ایستاده است. از ترس او اشک در چشمانش جاری است.

هوش مصنوعی: هرگز او از گفت‌وگو با بایزید، آن پادشاه مؤمن و مطمئن، خسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: او همیشه از اخلاص و صداقت خود خالی نبود، حتی در صبح و شام و عصر و در وقت ناهار.

هوش مصنوعی: وقتی که گفته‌های بایزید را شنیدی، از آن سخنان لذت بردی و ذوق تو هر روز بیشتر شد.

هوش مصنوعی: شیخ روزی در جایگاه بالایی از معرفت، رازهایی را برای افراد پاکدل و باطنی بازگو می‌کرد.

هوش مصنوعی: زاهد به شیخ دین گفت: ای امام، پس از سی سال، دوره تو به پایان رسید.

هوش مصنوعی: من همیشه در شب‌ها در حال عبادت هستم و تنها در روز آخر، در حالی که روزه‌ام، به معنای عمیق‌تر می‌رسم.

هوش مصنوعی: من همواره از خواب و غذا پرهیز کرده‌ام، اما از آنچه می‌گویی هیچ نشانه‌ای نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: من به این وضعیت و شرایط اعتراف می‌کنم و همیشه این حرف را دوست دارم.

هوش مصنوعی: من خودم نمی‌دانم چقدر از حقیقت‌ها و رازها در پس این حجاب نهفته است. تو که همه چیز را می‌دانی، مرا آگاه کن، زیرا چیزی از تو پنهان نیست.

هوش مصنوعی: بایزید به او گفت که صد سال دیگر روزها تا شب و شب‌ها تا سحر را با همه چیز ادامه خواهد داد.

هوش مصنوعی: هرچند که در عبادات مثل نماز و روزه مداوم باشی، اما ممکن است همچنان از معنویت و روح و بوی خوش آن عبادات دور باشی.

هوش مصنوعی: زاهد به شیخ گفت: چرا مانع من شده‌ای؟ آیا این کار را برای خدا می‌کنی؟

هوش مصنوعی: شیخ به او گفت: چون خود را گرفتار حجاب‌های درونی کرده‌ای، در مسیرت موانع و سدهایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: زاهد، درمان دردی که دارم چیست؟ تو پزشک هستی، پس جان ما را درمان کن.

هوش مصنوعی: شیخ به او گفت که تو هرگز نمی‌توانی این را بپذیری و در نهایت از آن خسته خواهی شد.

هوش مصنوعی: گفت: ای شیخ، من آدمی بی‌فایده و کم‌ارزش هستم، هر چه که بگویی، با کمال میل می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: شیخ گفت: همین حالا برو ریش و موی سرت را بزن و خود را تمیز کن.

هوش مصنوعی: ای سلیم، لباس و دستار خود را کنار بگذار و یک تکه پارچه از گلیم به دور خود بپیچ.

هوش مصنوعی: کیسه‌ای پر از گردو را بر دوشت بینداز و به سمت بازار برو، سپس به یاد ما و من نباش.

هوش مصنوعی: از ریشه و اساس، پایه‌ها و عوامل ناپسند را از میان بردار و برای کودکان هر محله فضایی سالم و مناسب ایجاد کن.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من سیلی بزند، من به او یک جوز می‌دهم، فقط به خاطر خدا.

هوش مصنوعی: در سراسر شهر، به خاطر صداقت و اخلاص و اطمینان، این حرف‌ها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر جا که شناختی از تو داشته باشند، همانقدر که تو را می‌شناسند، درمان هم برایت فراهم می‌کنند.

هوش مصنوعی: چون این وجود مانند یک پرده مستحکم است، این مانع از سد سکندر هم کمتر نیست.

هوش مصنوعی: زاهد گفت: من چگونه می‌توانم این کار را انجام دهم؟ ای دانای دین، باید راه دیگری پیدا کنم.

هوش مصنوعی: شیخ به او گفت: من از ابتدا به تو گفتم که تو نمی‌توانی این کار را انجام دهی، زیرا این کار بسیار دشواری است.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ درمانی برای درد تو جز خود تو وجود ندارد، این علاج درد تو تنها در وجود زاهد است.

هوش مصنوعی: در مسیر حقیقت و پیشوایی، هیچ مانعی بدتر از این نیست که راه‌رو از آگاهی و شناخت چیزی غافل باشد.

هوش مصنوعی: سال‌ها تمرین و سختی کشید، اما زمانی که از خود گذشته و به حقیقت نرسید، هیچ ارتباطی با حق پیدا نکرد.

هوش مصنوعی: زمانی که او به معشوق واقعی نرسید، درمانی برای درد و رنج دیگران به دست نیامد.

هوش مصنوعی: کسی که هنوز از موانع درونی خودش رهایی نیافته، قادر به راهنمایی دیگران نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی به وصال دوست رسید، دیگر راهی برای او باقی نماند و از مسیر و منزل آگاه نشد.

هوش مصنوعی: سالکانی که در این مسیر حرکت می‌کنند، برای هدایت به چه کسی نیاز دارند و در این راه، رهبری باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

هوش مصنوعی: زمانی که به وصال دوست رسیدی، دیگر نیازی به حمل بار سنگین و دغدغه‌های گذشته نیست. خودت را از این مسائل رها کن و دیگر به آنها فکر نکن.

هوش مصنوعی: اگر خود را گم کنی و در سردرگمی بمانی، بی‌تردید خداوند را نیز فراموش خواهی کرد.

هوش مصنوعی: در مسیر حقیقت، باید همچون آن عارف، از خود بی‌خود شوی و از راه‌های معمولی دوری کنی.

هوش مصنوعی: هرچند که فردی سال‌ها در تلاش برای ریاضت و خودسازی بوده است، اما اگر از خود برای رسیدن به هدف‌های واقعی عبور نکند، هیچ بهره‌ای از تلاش‌هایش نخواهد برد.

هوش مصنوعی: زمانی که از خودت دور می‌شوی، به ما نزدیک شو تا بتوانیم با هم ارتباط برقرار کنیم، زیرا پیوند با تو در غیبت امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: ای دل، از یاد مردان حقیقی غافل نباش و جان خود را به عشق این جمعیت بسپار.

هوش مصنوعی: به تو گفتم کمی از وضعیت آنها بگویم تا از این نشانه‌ها حالشان را درک کنی.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال خدا هستی، این مردم را جستجو کن، زیرا آنان بندگان خاص خداوند هستند.

هوش مصنوعی: برای پیشرفت در زندگی و رسیدن به هدف‌ها، نباید خود را محدود به شرایط فعلی کرد. باید از موانع و مشکلاتی که در راه هستند عبور کرد و از نگرانی‌های بی‌مورد فاصله گرفت تا بتوان به سوی رشد و تعالی حرکت کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی چهرهٔ دوستت را ببینی، باید از قید و بندهای دنیای مادی رها شوی.

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر زندگی خود به مشکلات و موانع گرفتار آمده، همواره از محبوب و یار خود دور و بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: زودتر پرده را کنار بزن و به دیدار آنچه در پس پرده است، نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال پیوستگی و نزدیکی به او هستی، باید از خودخواهی و وجود خود بگذری. تعلق به هستی و دنیای مادی مانع از رسیدن به این وصل می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که با دوستان خود رابطه داشته باشی، به دست آوردن محبت و ارتباط واقعی دشوار خواهد بود. برای اینکه به چنین ارتباطی دست یابی، باید از خود و وابستگی‌هایت فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: افراد محجوب و بافهم، خود را نمی‌پرستند؛ بلکه درد بی‌هویتی و وجود نداشتن خویش را درمان می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خودخواهی و ego خالی شود، از نعمت‌ها و مواهب زندگی دور می‌شود.

هوش مصنوعی: خود را از آلودگی‌ها و رنجش‌ها پاک کن تا بتوانی زیبایی‌های خداوند را در وجود خود ببینی.

هوش مصنوعی: دل خود را از غفلت و آلودگی صاف کن تا بتوانی همه چیز را به راحتی و بدون تأخیر ببینی.

هوش مصنوعی: ای مرد، عشق مانند جارویی است که باید با آن دل را از هر گرد و غبار پاک کنی.

هوش مصنوعی: خود را از آلودگی‌ها و اشتباهاتت پاک کن، سپس به درک و شناخت معشوق و محبوب خود بپرداز.

هوش مصنوعی: مانع‌هایی که بر سر راهت وجود دارد را کنار بزن و با ارتباط با او، جان و دل خود را سرشار از نور و روشنی کن.