هوش مصنوعی: از بزرگان اولیا روایت شده که درباره آن بزرگوار اهل صفا سخن به میان آمده است.

هوش مصنوعی: راهنمای مسافران مسیر حقیقت، دین آن ولی خاص خداوند عالمیان است.

هوش مصنوعی: روزی در بغداد مجلسی برپا شده بود که افراد خاص و عام زیادی در آن حضور داشتند.

هوش مصنوعی: او در حال موعظه و دادن پند به مردم بود، تنها به خاطر خدا و نه به خاطر پول و لباس‌های فاخر.

هوش مصنوعی: از همراهان خلیفه، جوانی بود با چهره‌ای همچون ماه و قامت دلربا.

هوش مصنوعی: خدمتگذاران و نمایندگان او از جلو و پشت، با شکوه و زیوری، سوار بر اسب هستند.

هوش مصنوعی: احمد جوان زیبا و خوش قیافه‌ای بود که از کنار آن مجلس می‌گذشت.

هوش مصنوعی: بیا برویم تا در این جمع پندهای این مرد خدا را بشنویم.

هوش مصنوعی: ما در مسیرهایی قدم گذاشتیم که نباید می‌رفتیم و به دنبال کارهایی مشغول شدیم که تنها وابسته به جسم و ظاهر بودند.

هوش مصنوعی: دل حالا به شدت ناراحت و نگران است، به سمت جایی می‌رویم که روح و جان در حال درهم ریختگی و بی‌قراری به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: او وارد آن مجلس شد و نشسته، به سخنان دیگران گوش داد و در گفتگو شرکت کرد.

هوش مصنوعی: شیخ در حال نصیحت بود و در تلاش بود تا جان مردم را از آسیب‌ها نجات دهد.

هوش مصنوعی: در میان آن گفتگوها، شیخ گفت که در این دنیا حقایق آشکار و پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: در ضعف و ناتوانی انسان، هیچ چیز وجود ندارد، هر چند که در واقعیت، او می‌تواند بخشی از جهان را تشکیل دهد، اما از نظر کمیت، کوچک و ناچیز است.

هوش مصنوعی: هیچ فردی مانند انسان نیست که به خداوند نزدیک شود و به خاطر آرزوها و دلبستگی‌هایش دچار نافرمانی و سرکشی شود.

هوش مصنوعی: انسان می‌تواند به هر خوبی و بدی دست یابد؛ گاهی مثل فرشته‌ها رفتار می‌کند و گاهی مانند موجودات وحشی.

هوش مصنوعی: هرگاه کسی نیکو شود، به قدری خوب می‌شود که حتی مَلک نیز به او حسرت می‌برد.

هوش مصنوعی: به خدا قسم، زمانی که انسان از همه موجودات وحشی و بدرفتار ناامید شد، به سراغ خود آمد و به دنبال معنای درونی‌اش رفت.

هوش مصنوعی: بلکه آیات قرآن درباره او نازل شده‌اند و مقام او از تمام نعمت‌هایی که به دیگران داده شده، بالاتر است.

هوش مصنوعی: همه از صحبت او شرمنده می‌شوند، چون دیوانه و بی‌غیرت است.

هوش مصنوعی: انسان برای دستیابی به شناخت و حقیقت آمده است، اما به دلیل وابستگی‌های دنیوی و هوس‌ها از این هدف دور شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که او هدف آفرینش را مشخص کرد، پرچم نافرمانی را در جهان برافراشت.

هوش مصنوعی: او بر اثر خواسته‌های نفسانی خود از طبیعت خویش دور شد و کار آن بیچاره‌، که تدبیر و اندیشه‌ای نداشت، به اینجا کشیده شد.

هوش مصنوعی: یعنی: حکومت را رها کرد و اکنون به کدگذاری مشغول است. او به خوبی فکر می‌کند اما در عمل کارهای بدی انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: در این دنیا چیزی عجب‌تر از این نیست که اگر تو دردی از ایمان و دین داری، بهتر است که به آن توجه کنی و عمیق‌تر به آن نگاه کنی.

هوش مصنوعی: آدمی، با وجود ناتوانی‌اش، از خدا نمی‌ترسد و همین باعث می‌شود که به گناه و نافرمانی بپردازد.

هوش مصنوعی: این حرف بر جان احمد مانند تیر از کمان شیخ به دلش نشسته و خوشایند بوده است.

هوش مصنوعی: کسی که به شدت گریه کرد، به حالت بیهوشی رسید و مانند افراد مست، حیران و شگفت‌زده شد.

هوش مصنوعی: پس از آن، او به طور زار و ناتوان به سوی خانه‌اش رفت و در حال گریه بود.

هوش مصنوعی: او در آن شب و روز، از شدت سوز و درد هیچ چیزی نگفت و حتی چیزی هم نخورد.

هوش مصنوعی: روزی دیگر او با حالتی اندوهناک و چهره‌ای دلسرد و رنگ‌پریده به‌صورت پیاده آمد.

هوش مصنوعی: با دل داغدار در جمع حاضر بود و در حالتی نشسته بود که مست و نشئه به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که مجلس به پایان رسید، دل یار که پر از درد و دلتنگی بود، به سمت خانه متوجه شد.

هوش مصنوعی: دل او از دنیای فانی سرد و بی‌اعتنا شده است، زیرا تنها مشغله‌اش در این دنیا ناله و اندوه است.

هوش مصنوعی: او دوباره به حالت مستی آمده و در جستجوی عشقش، با پا و سر به راهی می‌رود که در آن گم شده است.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای مانند زعفران و چشمانی پر از اشک، او در حالتی تنها و پیاده، بی‌خبر از همه چیز به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: در آن جمع، او دوباره وارد شد و با عشق و اشتیاق بر زمین نشست.

هوش مصنوعی: او با دقت به سخنان استاد گوش می‌سپرد تا شاید از رازهای او چیزی بیاموزد.

هوش مصنوعی: زمانی که مجلس به پایان رسید، همه به سمت پیش آمدند تا حال و احوال خود را با شیخ در میان بگذارند.

هوش مصنوعی: گفت: ای استاد بزرگ علما و پیشوای همه کسانی که به یقین دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: در آغاز، وقتی این حرف را زدی، احساس کردم که مثل طناب دور گردنم پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: این حرف عمومی و کلی که زده‌ام، تمام وجود مرا دربرگرفته است و با دل من ارتباطی عمیق دارد؛ به گونه‌ای که در آن رازهای نهانی وجود دارد که بیان شده است.

هوش مصنوعی: زندگی برای من بی‌حس و سرد شده است و وجودم از درد و رنج پر شده است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم جایی دور از شلوغی مردم پیدا کنم و در تنهایی زندگی کنم.

هوش مصنوعی: چشمانم را می‌بندم و از دنیای مادی فاصله می‌گیرم و درباره پول و ثروت و خانه و زندگی مادی بی‌توجهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: زندگی فقر و مسیر پیمایان را توصیف کن و احوالات و رنج‌های مسافران را بیان کن.

هوش مصنوعی: شیخ گفت: او را به دنبال چه چیزی می‌گردی؟ یا راه قوانین دینی را بپویید یا روش سیر و سلوک را بیان کن.

هوش مصنوعی: می‌توانم به خصوصی یا به عمومی بگویم، هر چه که می‌خواهی بخواه، ای انسان نیکو نام.

هوش مصنوعی: با من درباره‌ی رازهای خودتان صحبت کنید، شاید من بتوانم از هر دو راز آگاه شوم.

هوش مصنوعی: گفتند که ابتدا باید در مسیر عمومی قدم برداری و با آب رحمت در شریعت شست و شو کنی.

هوش مصنوعی: ای مرد، بی‌درنگ در پنج وقت نماز به همراه جماعت شرکت کن.

هوش مصنوعی: اگر مال تو زکات دارد، ده روزه یا سی روزه را از خودت کنار بگذار.

هوش مصنوعی: اگر توانایی انجام حج را داری، آن را انجام بده؛ اما اگر امکانش نیست، نگران نباش، هیچ گناهی بر تو نیست.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال مسیری ویژه و خاص هستی، ای فرزند، از دنیای مادی و دنیوی دور شو و به سمت حقیقت و معنا برو.

هوش مصنوعی: از دنیا زیاد و کم چیزی نخواه، و به طور کلی از مشغله‌های دنیوی دست بردار.

هوش مصنوعی: اگر از خانواده، همسر و دوستان خود دست بکشید، باید از مال و تمام وسایل و امکانات خود نیز جدا شوید.

هوش مصنوعی: به خودپسندی و خودمحوری خاتمه بده و به نادیده‌گرفتن خود بپرداز. از راحت‌طلبی عبور کن و به زیبایی ظاهری اهمیت نده.

هوش مصنوعی: اگر به تو ثروت و دنیا بدهند، آن را رد کن و هیچ چیزی از کسی قبول نکن.

هوش مصنوعی: همواره با یاد خدا باش و از درد و غم های زندگی بگذر، حتی جان خود را نیز در این راه فدای او کن.

هوش مصنوعی: من با تو صحبت کردم و گفتم که دو مسیر در پیش داریم. تو خود بهتر می‌دانی که این راه، راهی است الهی.

هوش مصنوعی: احمد وقتی این سخن را از مرشد شنید، سریعاً از آن مکان خارج شد.

هوش مصنوعی: بی‌دلیل و بدون فکر، در دشت نشستم و بی‌خیال از غم، با یاد دوست خوشحال هستم.

هوش مصنوعی: روزی ناگهان یک پیرزن با موهای پریشان و چهره‌ای درهم، فریاد می‌کشد.

هوش مصنوعی: مردی به پیش شیخ آمد و گفت: ای پیشوای مردم، تو رهبر همه انسان‌ها هستی، چه خاص و چه عام.

هوش مصنوعی: فرزندی داشتم جوان و تازه‌نفس که قد و قامتش مانند سرو زیبا و بلند بود.

هوش مصنوعی: این شخص دارای همت بلند و با حیا است و در عین حال چهره زیبا و خلق و خوی نیکو دارد و از درون پاک و صاف است.

هوش مصنوعی: روزی او با خوشحالی و آرامش به آرامی وارد شد و مدتی را در مجلس وعظ گذراند.

هوش مصنوعی: او پس از بازگشت از آن مجلس سوزان، هیچ چیزی دربارهٔ آنچه بر او گذشته است، با ما در میان نگذاشت.

هوش مصنوعی: چند روزی است که او غایب است و این فاصله، شوق و اشتیاق او بر جان و دل من چیره شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه بر سر او آمده، اما به دنبال حال و روزش هستم و بی‌وقفه جویای او هستم.

هوش مصنوعی: من در زندگی و مرگ هیچ نشانی نمی‌بینم، ای شیخ جهان! تدبیر من چیست؟

هوش مصنوعی: جانم در دوری او به شدت رنج می‌کشد، پس ای نیکوکار، تمام تلاش خود را برای کمک به من به کار بگیر.

هوش مصنوعی: زنی به شدت گریه و زاری کرد و اشک‌هایش مانند آب از چشمانش سرازیر شد.

هوش مصنوعی: شیخ به خاطر گریه‌اش به او رحم کرد و گفت: ای مادر، نگران نباش و غمگین نشو.

هوش مصنوعی: هیچ وقت غمگین نباش، چرا که در آن بدی نیست. حالا بگو ببینم وضعیت فرزندت چطور است؟

هوش مصنوعی: دامن او پر از درد و رنج است و جانش از خیال عشق به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: او از امور دنیا خسته و دلزده شده و از وجود خود نیز احساس ناراحتی می‌کند.

هوش مصنوعی: سالک، کسی است که به جستجوی حقیقت پرداخته و از دنیای مادی و مردم آن فاصله گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی دوباره کسی به نزد ما بیاید، فردی را می‌فرستم تا خبر تو را به من بدهد.

هوش مصنوعی: یک زن سالخورده با دل‌سردی و ناامیدی به سوی خانه می‌رود و از غم فرزندش که در حال گریه است، بی‌قرار و ناآرام شده است.

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی حال دل سوخته عاشقان را، آن‌ها که دردی بی‌درمان دارند و سوزی عمیق در دل‌هاشان احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد آزرده و دشوارکوش، درک و فهم بیشتری از یکدیگر دارند و هر کسی که دردی را تجربه نکرده، نمی‌تواند به‌خوبی با درد دیگران ارتباط برقرار کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به جدایی او دچار شود، درد و سوختن ناشی از محبت و اشتیاق را به خوبی درک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر حال تو این‌قدر خراب شود، در آن صورت، براساس درد و رنجی که در دل داری، با تو سخن خواهد گفت.

هوش مصنوعی: به دنبال درمان درد و سوز عشق نباش. نزد عاشق، از نظم و سامان عشق صحبت نکن؛ زیرا او درگیر احساساتش است و چنین موضوعاتی برایش بی‌معناست.

هوش مصنوعی: یک زمانی را اختصاص بده تا اندوه عشق را بیان کنم و آتش دل آن عاشق را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: آن جوان به خاطر شوق و عشق به حق، هر روز و شب در حال گریه و ناله است و از درد در درونش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: زنی پیر همواره در حسرت و ناراحتی به سر می‌برد و به یاد آن جوان نیکوکار و با باور، دچار شعف و درد می‌شود.

هوش مصنوعی: تو که دردی را نمی‌فهمی، چگونه می‌توانی درک کنی چقدر عاشقان از درد لذت می‌برند، چون برای آن‌ها این درد از هر درمانی ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: عاشق خدا شده است آن شخص که کمتر سخن می‌گوید. عاشق شده است آن پیرزن که عشق را درک کرده است.

هوش مصنوعی: هرکسی به نوعی مواد مستی را تجربه می‌کند و هر فرد نوع خاصی از نوشیدنی خوشگوار را دارد.

هوش مصنوعی: زمانی بعد از مدتی، جوانی به طور پنهانی به نزد استاد خود آمد.

هوش مصنوعی: گل نارس او به خاطر زحمت و تلاش‌های زیادش به رنگ زعفران درآمده و اکنون بسیار ضعیف و ناتوان گشته است.

هوش مصنوعی: روی زیبا و دلنشینش به خاطر غمی که دارد، غبارآلود و درهم است و موهای جذابش نیز آشفته و نامرتب به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: او چادر کهنه‌ای به دوش انداخته و غم زندگی‌اش باعث شده دیوار عمرش ترک بخورد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی او مانند سرو بلند و زیبا است و حالا که بالای سرش آمده، دوستانش را غمگین کرده است.

هوش مصنوعی: چشمان او پر از اشک است و این اشک‌ها حسرت او را نشان می‌دهد. غم او دل را شسته و تمام زندگی و جهان را تحت تاثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: خادم را صدا زد و گفت: "این مرد کارشناس، احمد را به پیش من بیاور."

هوش مصنوعی: برو به آن زن پیر بگو که بیاید و چهره پسر را ببیند.

هوش مصنوعی: خدمتکاری او را به همراه خود آورد و به نزد پیر (عالم یا بزرگ) برد و او را از سفره‌ی بخشش بهره‌مند ساخت.

هوش مصنوعی: پس از آن، افراد خانواده و نزدیکان زال به او خبر دادند.

هوش مصنوعی: احمد در آنجا نشسته بود و صحبت‌هایی را می‌شنید که از یک نفسِ خاص شنیده می‌شد و این گفت و گو باعث می‌شد دل او پاک‌سازی شود.

هوش مصنوعی: صدای دوستانش به گوشش رسید که در غیبت او بی‌تابی می‌کردند.

هوش مصنوعی: احمد تصمیم گرفت به سمت صحرا برگردد، زیرا او در آن سرزمین و دشت احساس راحتی و تعلق می‌کرد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: تو که همسر من را بی‌سرپرست کردی، نباید از من شرمنده باشی.

هوش مصنوعی: فرزند عزیزم را یتیم ساخته‌ای، خداوندی که بخشنده است این عمل را نمی‌پسندد.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به عشق تو نگاه کنم و دل بگذارم، وقتی که از جدایی‌ات همیشه در عذابم؟

هوش مصنوعی: من دیگر نمی‌توانم این مشکلات را تحمل کنم، اگر نمی‌آیی، برو و خودت را ببر.

هوش مصنوعی: احمد به او گفت: نگران نباش، من فرزند تو را به خوبی بزرگ می‌کنم و از او مراقبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: پسر لباس زیبا و نو را به تن کرد و پارچه کهنه‌اش را دور انداخت.

هوش مصنوعی: زن پیر کهن‌سال، با دستی پر از زنبیل، به پسرش گفت: «برو، مثل باد سریع حرکت کن.»

هوش مصنوعی: مادر وقتی آن وضعیت را دید، بسیار بی‌تاب و نگران شد و کنترل خود را از دست داد.

هوش مصنوعی: به احمد گفتم که فرزندم، من نمی‌توانم این کار و مسئولیت را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: در زمان فرزندش، او به شدت دچار تحولات و شگفتی‌هایی شد که نشان‌دهنده وضعیت خاصش بود.

هوش مصنوعی: وقتی زن، احمد را در مسیر عشق و حقیقت مشاهده کرد، از سایر مردم این جهان پیشی گرفت.

هوش مصنوعی: عشق او هر لحظه بیشتر می‌شود و در این میان، ناامیدی کامل محسوس است.

هوش مصنوعی: درد احمقانه احمد در دل زن تأثیر گذاشت و باعث شد که قلبش از این گفت‌وگو ناگهان سرد شود.

هوش مصنوعی: گفت: اگر می‌خواهی به خواسته‌ات برسی، باید مانند وکیلی بی‌کلام عمل کنی و من را در دام نندازی.

هوش مصنوعی: او خود پاسخ زن را گفت و دوباره به سمت صحرا برگشت و به کوه و دشت نگاه کرد.

هوش مصنوعی: مدتی طولانی گذشت و هیچ خبری از او نرسید. کسی نمی‌دانست او در کجا زندگی می‌کند یا کجا رفته است.

هوش مصنوعی: پس از چند شب، یک شب، فقیر ناتوانی به در خانه‌ای رسید.

هوش مصنوعی: ای شیخ، زمانی که احمد به من گفت، برو و به شیخ بگو، ای پیشوا.

هوش مصنوعی: جانم به لب رسیده، لطفاً به من کمک کن زود، هرچند که وقت مرگ هنوز فرا نرسیده است.

هوش مصنوعی: در این عالم به خاطر بوی تو زنده ماندم و در نهایت جانم را فدای روی تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: در زمانی که شیخ معروفی به پا خاست، تصمیم گرفت که ببیند در این لحظه چه کاری در انتظار اوست.

هوش مصنوعی: احمد را درون گور خانه‌ای دردناک و غم‌انگیز بر زمین افتاده مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: نی در زیرش فرشی است و در بالایش بالینی، جانش به لب رسیده و دلش از تشنگی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: شیخ به سرعت کنار او نشست و از شدت غم و اندوهی که برای احمد در دلش داشت، دلش پر از درد و غصه بود.

هوش مصنوعی: جانش در آستانه‌ی رفتن بود و در حالی که زبانش به حرف زدن مشغول بود، با دقت به سخنان نهفته‌اش گوش می‌داد.

هوش مصنوعی: آهسته می‌گفت که در آن زمان برای روزهای آینده چنین کارهایی انجام دادم.

هوش مصنوعی: او سر شیخ استادش را از خاک برداشت و در کنار خود گذاشت.

هوش مصنوعی: احمد شیخ چشمانش را باز کرد و او را دید. سپس گفت: "ای استاد، زمان آن فرا رسیده است."

هوش مصنوعی: اگر از غم و اندوه این دنیا خلاصی پیدا کنم، می‌توانم با شادی و خوشی زندگی‌ام را ادامه دهم.

هوش مصنوعی: من از این دنیای پر از رنج و زحمت می‌گریزم، همراه من باش و مرا یاری کن ای کسی که وفاداری.

هوش مصنوعی: احمد به نزد استادش آمد و دست و پای او را بوسه زد.

هوش مصنوعی: ای شیخ، همان‌طور که جان ما را از این تاریکی نجات دادی، ما را نیز از این محیط تاریک آزاد کن.

هوش مصنوعی: جان و دل از رنج خلاص شده و به آرامش رسیده‌اند؛ در این دو جهان، خداوند به تو آرامش عطا کند.

هوش مصنوعی: شیخ و احمد هرکدام مشغول گفتگو بودند که ناگهان آن پیرزن با شتاب وارد شد.

هوش مصنوعی: احمد همسری داشت و یک پسر که سنش پنج یا شش سال یا بیشتر بود.

هوش مصنوعی: او آن دو نفر را با خود آورد و در آن لحظه، هر سه نفر با هم در حال گریه و زاری بودند.

هوش مصنوعی: زمانی که چشم مادر به احمد افتاد، حالت عجیبی به او دست داد.

هوش مصنوعی: فرزندی را دید که بسیار زیبا و ظریف بود، با موی پریشان و چهره‌ای زرد و لاغر.

هوش مصنوعی: جوانی به گونه‌ای تازه و پرنشاط بود که اکنون همچون جان و مویی به شدت ضعیف و ناتوان شده است.

هوش مصنوعی: فردی به شدت ناله و زاری کرده و از روی عجز و ناامیدی بر زمین افتاده و می‌گوید: "ای کاش تا کی باید این گونه رنج بکشم؟"

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی ناله و استغاثه است و بیانگر احساس یأس و ناامیدی شاعر نسبت به ظلم و بی‌رحمی روزگار است. او از درد و رنجی که بر او و دیگران می‌رود سخن می‌گوید و از ناپایدار بودن زندگی و بی‌محلی به حال دیگران ابراز تأسف می‌کند. در نهایت، به شدت از عدم اعتنا به رنج‌های خود و دیگران انتقاد می‌کند و خواستار کمی رحم و مروت می‌شود.

هوش مصنوعی: مادر از یک طرف به شدت در حال گریه است و در طرف دیگر همسرش با صدای بلند و ناله‌ کنان در حال فریاد زدن است.

هوش مصنوعی: کودک از جایی به شدت ناله و فریاد می‌کند و هر صدایش به اندازه‌ای بلند است که به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: کودک از دامن پدر به زمین افتاد و پدر، به خاطر حال پسرش، بسیار ناراحت و متاثر شد.

هوش مصنوعی: تمام افراد در مجلس، به شدت گریه و زاری کردند و در آن لحظه، قیامت آشکار شد.

هوش مصنوعی: آتش و شور و هیجان همگانی همه را دربر گرفته و بر ملتی که دچار این وضعیت شده، تاثیر عمیقی گذاشته است.

هوش مصنوعی: او بسیار تلاش کرده تا لحظه‌ای او را به سوی خانه‌اش بیاورند.

هوش مصنوعی: او قول آنها را نپذیرفت و از صحبت‌هایشان ناامید و دلزده شد.

هوش مصنوعی: هرکس که در جستجوی حقیقت باشد، قطعا از دیگران پیشی می‌گیرد و در این مسیر موفق‌تر خواهد بود.

هوش مصنوعی: برای پیروی از حق، باید از خانه و خانواده و همسر دل کنده و در این مسیر قدم برداشت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که تو را از حقیقت دور کند، باید آن را بت به حساب بیاوری و در مسیر خداوند رها کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که مانع رسیدن به خداوند شود، اگر درباره‌اش صحبت نکنی، بهتر است که آن را رها کنی چون ادامه دادن به آن اشتباه است.

هوش مصنوعی: احمد به امام می‌گوید: ای پیشوای خاص و عام، رهبر دین و راهنمای مردم.

هوش مصنوعی: چرا گفتید که او از کارهای ما باخبر خواهد شد و این به ضرر ما خواهد بود؟

هوش مصنوعی: شیخ گفتند که مادر قبلاً به اینجا آمده و به شدت گریه و زاری می‌کرد.

هوش مصنوعی: با دل رحمتی به من دست داد و بنابراین من تصمیم گرفتم که تو را با او مواجه کنم.

هوش مصنوعی: هر خبری که منتشر می‌شود، به دور از حکمت نیست و هر چیزی که به کمال می‌رسد، نشانه‌ای از رحمت و لطف است.

هوش مصنوعی: اگر تو در مسیر سیر و سلوک قدم می‌گذاری، این پیر و استاد است که تو را راهنمایی و آموزش می‌دهد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به مقام توحید و افتخار نزد خدا، لازم است که همت و اراده‌ای بلند و والا داشته باشی.

هوش مصنوعی: او این را گفت و نفسش از او جدا شد، حجاب جسم از روحش کنار رفت.

هوش مصنوعی: پس فردی ناراحت و گریه‌کنان، با دل پر از غم به سوی شهر روانه شد.

هوش مصنوعی: برای آماده‌سازی و تجهیز شهید عشق محبوب، ساز و کار لازم را باید ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم را می‌بینم که از دل شهر درون خود بیرون می‌آیند، دلی پر از درد و خون دارند.

هوش مصنوعی: شیخ از یکی پرسید این مردم در نهایت به کجا می‌روند؛ او در جواب ماجرای آن را بیان کرد.

هوش مصنوعی: او به شیخ گفت: ای پر هنر! تو خود هم از این خبر آگاه هستی.

هوش مصنوعی: دیشب نداهایی از آسمان شنیدم، ای شیخ، هر کسی که می‌خواهد به ولی خاص ما نزدیک شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که او به نماز مشغول است، تو به سمت گورستان برو و جای خالی را بیاب.

هوش مصنوعی: مردم شهر با اشتیاق و اشک به جایی می‌روند که نماز بخوانند.

هوش مصنوعی: آن مرد بزرگ در جستجوی جان خود، به حق و به آرامش تسلیم شد.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان در این مسیر قدم می‌گذارد و به دنبال آرزوهایش می‌رود، داستان و ماجرایی در راه معنویت او به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: این عشق چه احساسی دارد و چه لذتی به همراه می‌آورد؟ این چه شوق و نیازی است که عجیبه و دل‌انگیز است؟

هوش مصنوعی: این کلام از جانب مشاور یا رهبری است که به جویندگان علم و حقیقت می‌گوید که تنها کسی می‌تواند آن را درک کند که از عمق وجودش آگاه باشد و به حقیقت‌های درونی خود پی برده باشد.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که شخصی که به دنبال چیزی است، بر کسانی که چیزی از او می‌خواهند، تسلط دارد.

هوش مصنوعی: کسی که دلبستگی‌ها و خواسته‌های نفسانی را ترک کرده، باید بر خلاف نفس خود در مسیر یک نفس رهسپار شود.

هوش مصنوعی: پرهای خودبزرگ‌بینی و تفاخر را کنار بگذار و ببین که در اصل خود را در چه وضعیتی قرار داده‌ای؛ جایی برای خودبینی و غرور نیست و حال تو نشان از ناتوانی و روزهای سختت می‌دهد.

هوش مصنوعی: روزها به سختی می‌گذرد و شب‌ها پر از خواب است. اما در این میان، ناله‌های دل و آه‌های سرد کجا هستند؟

هوش مصنوعی: ناله‌ای جانسوز و پر از درد که نشان‌دهنده‌ی حالتی سخت و گدازان است. چهره‌ای زرد و چشم‌هایی پر از اشک که مانند خون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: روزهای ناله و درد و اوج فغان فرا رسیده است، دیگر خبری از ترک دنیای فانی و دل کندن از مال و جاه نیست.

هوش مصنوعی: هر کس که بر خواسته‌ها و تمایلات نفس خود غلبه کند، بدون شک به دنبال راه خدا و حقیقت است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در عشق رنج می‌کشد، روح و قلبش به شدت تحت تأثیر وجود ما قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در راه سختی‌ها و تمرینات روحی کوشیده باشد، به حقیقتی عمیق دست یافته و هر کس که به ایمان خالص و بدون شرک دست یافته باشد، به روشنی و درک واقعی رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به وصال محبوب برسی، باید هرچه داری را در این راه فدای او کنی.

هوش مصنوعی: وجودت را بر اساس خود بساز، نه بر اساس عدم. زمانی که به درک واقعی خود رسیدی، خواهی فهمید که کیستی.

هوش مصنوعی: عشق او را بر جان و دل خود ترجیح بده و خودپرستی را کنار بگذار.