هوش مصنوعی: کسانی که در درد عشق تو گرفتارند، هیچ پزشک یا درمانی ندارند؛ یا باید منتظر مرگ باشند یا اینکه به دیدار محبوب برسند.

هوش مصنوعی: من از زخم‌های عشق و دل‌تنگی یارم رنج می‌برم و هیچ تلاشی برای درمان دردهایم از دیگران نمی‌کنم. تنها اعتراضی که دارم، در برابر دردهایی است که از عشق‌های واقعی تجربه می‌کنم و این را به هیچ پزشکی نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: من به خاطر درد و رنجی که دوستانم به من می‌دهند، شکایت نمی‌کنم؛ زیرا از آنجا که امیدوارم روزی رحمت و لطفی از جانب رقیب به من برسد.

هوش مصنوعی: عطر عود و عنبر را بر خود بپاش، چه نیازی به این کار داری؟ برخیز و بگذار بوی معشوق، عاشقان را خوشتر و خوشبوتر کند.

هوش مصنوعی: اگر لیاقت پاداش را ندارم، دشنام هم بده. اگر توجهی به من نیست، من خودم را به نیکی‌ها آراسته‌ام.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل من به دوری و جدایی صبر داشت، تحمل کردم. اما حالا که دل را از دست داده‌ام، نمی‌دانم چگونه می‌توانم صبر و استقامت داشته باشم.

هوش مصنوعی: عشق تو به قدری مرا تحت تأثیر قرار داد که نه به خاطر دین اسلام می‌توانم عبادت کنم و نه به خاطر کفر تمایل به صلیب دارم.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف جایگاه والای خاک نجف پرداخته است. می‌گوید میخانه‌ای در رحمت الهی وجود دارد که اگر حتی عرش (بهترین و بالاترین مکان) هم بر روی خاک آن بیفتد، هیچ کس احساس غربت نخواهد کرد. این بیانگر احترام و عظمت نجف و ارتباط آن با معنویت و رحمت الهی است.

هوش مصنوعی: اگر دست تو به فرمانروایی نرسد و در کارهای آشفته سرگردان باشی، ناچار باید به دنبال نشانه‌ها و آثار آن بروی.