هوش مصنوعی: ای دل، این شب را غنیمت شمار و در باغ لذت ببر، نه از گل‌ها که از وصال دوستی‌ها بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: امشب مثل بهشت عدن، باغ و بوستان زیبا شده است، شاید به خاطر اینکه حوری‌هایی به باغ آمده‌اند یا نوجوانان خوش‌صورت به بستان آمده‌اند.

هوش مصنوعی: همچون شاخه‌های گل ارغوان که در باغ می‌رقصند، من نیز در این بهشت سبز سر راهم. بیا ای ساقی، باندازه‌ام می‌ریز تا با بوی خوش ارغوان، این شب را به خوبی بگذرانیم.

هوش مصنوعی: به او فرصتی بده تا زیبایی گل‌های باغت را ببیند. بیا و بگذار بلبل از روی تو این درد و غم را بفردی.

هوش مصنوعی: ای موسیقی‌دان، در این مجلس نغمه‌ات را بگردان و از آهنگ‌های ناهم‌خوان فاصله بگیر. امشب صدای درست و پرده مناسب را بیاور و بخوان.

هوش مصنوعی: زنگ در، مانند مجنون در بیابان، با صدای بلندی ناله می‌زند و گویی در جستجوی مسیر کوی لیلی گم شده است. امروز شب، ساربان به این وضعیت دچار شده است.

هوش مصنوعی: بگو یعقوب دوباره در درون دل خود، که به خاطر غم و اندوهش پر از درد است، در انتظار خبری خوب باشد. از راه مصر کاروانی به سوی کنعان می‌رسد و ممکن است امیدی تازه به او بدهد.

هوش مصنوعی: اگر در راه تو خاری باشد و اگر تاریکی باشد، من اینجا برای تو فرشی از گلبرگ‌ها روی زمین می‌فرشیدم و امشب فرشی از پارچه‌های نرم و ظریف برای تو آماده می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر ساقی در حق می‌نوشان بی‌دقتی کند، من شب را با دل‌آشفتگی در درگاه پیر مغان سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: علی مانند آن پیر میخانه است که با جام پر از محبت و وحدت، به مستان جرعه‌ای می‌دهد. این نوشیدن از سر سخاوت بی‌پایان اوست و امشب خاص‌تر است.