هوش مصنوعی: حسرت می‌خورم به خاطر تغییرات بی‌ثبات زمان، که هر لحظه به گونه‌ای متفاوت و جالب توجه می‌شود و نوه‌های او هم تحت تأثیر این تغییرات قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: این دشت چقدر بی‌رحم و سوزان است که تشنگی را در جان‌ها زنده می‌کند، گویی در فارغ‌التحصیلش به خشک‌سالی و حسرت دامن می‌زند.

هوش مصنوعی: به جمشید، که بر تخت سلطنت نشسته است، و خوابگاه او که در آن آرام گرفته، نگاهی بینداز. آیا می‌توانی ثبات و استحکام او را درک کنی که به دو تصمیم بزرگ برای دو صد جا فکر کرده است؟

هوش مصنوعی: زن سالخورده‌ای که در دوران خود جذبه و فریبندگی داشت، دلباخته‌ی او مردی نابینایی بود. این دنیا مانند بت سیمینی است و دل‌ها به سوی او گرایش دارند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در این زمین زراعت می‌کنی، محصولی که به دست آوردی را به فقیران ببخش تا بتوانی زکات آن را بدهی.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانی از تأثیرات و ویژگی‌های مختلف طبیعت خود رهایی یابی. پس از وفاداری به اصول و بنیان‌های اصلی زندگی دست مکش، چرا که این اصول همانند مادران سه‌گانه‌ای هستند که وجودت را شکل داده‌اند.

هوش مصنوعی: جهان ناپایدار و بی‌نظم است و حتماً روزی از بین خواهد رفت. چیزی جز چهره و ذات حق باقی نمی‌ماند.