هوش مصنوعی: ای ساقی، ماه ذیعقده فرا رسیده است، پس از جنگ و جدل دست بردار و به جای خونریزی، گل طبیعت را سیراب کن.

هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده که باید شادی و خوشی را جشن بگیریم؛ بنابراین، برو بر طبل بنواز و صدای مطرب را بلند کن. بیایید در این دنیای پرهیاهو، با شادی و سرور به آهنگ این زندگی برقصیم.

هوش مصنوعی: در میهمانی زیبایی، محبوبه با پرده‌ای خود را نپوشاند و از زیبایی خود بهره برد. بلبل عاشق، که همیشه آهنگ می‌خواند، کجاست که بتواند نغمه‌هایش را سر دهد؟

هوش مصنوعی: بیا تا با شور و شوقی که بر خلاف جریان عادی است، قدم در راهی بگذاریم که دل‌ها را شاد کند و غم‌ها را از دل‌ها بزداییم.

هوش مصنوعی: چندین آدم دورو و ریاکار در جهان هستند که با فریبکاری خود را نیک‌نواز و پاک نشان می‌دهند. باید این افراد را همچون میکشان که در آب صاف و یکرنگ سیر می‌کنند، از خود دور کرد و هویت واقعی‌شان را شناخته و در نظر نگرفت.

هوش مصنوعی: مانند گلی که بر شاخه‌ای در خوشی می‌خندد، هنگام صبحگاه بخند و دل خود را مانند غنچه در چمن، بفشار و نازک کن.

هوش مصنوعی: مانی در نوروز، زیبایی‌های جهان را به چالش کشیده و قلم جادویی‌ام را به کار می‌گیرم تا نقشی دل‌انگیز و رنگارنگ بر روی کاغذ بزنم.

هوش مصنوعی: در دشت کلام، شوق ستایش از مرتضی ادهم را به نمایش بگذار و شعرای عالم را به این سمت سوق ده.

هوش مصنوعی: اگر آسمان با آرامی و به آرامی از دایره دانش دور شود، تو باید حق خود را به آرامی و با دقت از دست رقیب بگیری.