هوش مصنوعی: ای عشق، به من کمک کن که عقل مرا آزار می‌دهد. مرا از این گرفتاری آزاد کن و رحمی به من کن.

هوش مصنوعی: ای ساقی مستان، با جام خود به پاخیز و خوشی بیاور که من از این دوران سخت و ناامید کننده، به شدت احساس بی‌خبری و فراموشی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من که با بی‌دینی، سر زلف تو را به خود بسته‌ام، به این عهد ناپسند که بستم، شایسته‌ام که از بندگان غیر خدا به شمار آیم.

هوش مصنوعی: ستاره‌ام را از برج دیگری به حرکت درآور، زیرا من از این وضعیت ثابت و متغیر به شدت رنجیده‌ام.

هوش مصنوعی: به من جامی از خم میخانه‌ی اتحاد بده، زیرا که من به خاطر این شراب، دچار سردرد و خمار هستم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به بیان احساسات عمیق خود پرداخته و می‌گوید که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به دلش آرامش دهد جز محبت و نگاه معشوق. او از درد و بیماری ناشی از عشق صحبت می‌کند و می‌گوید که به خاطر زیبایی و توجه معشوق، دلش به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های دل‌ربا و جذاب او همچون لشکری از دشمنان به من حمله‌ور شده‌اند و من در برابر آن‌ها می‌جنگم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که لبت مانند سنگ قیمتی و موهایت چون مارهاست. او خنده زد و گفت که من از آن مارها در عذابم.

هوش مصنوعی: ساقی، گرد و غبار زحمت را از دل من دور کن و مشکلات را برایم حل کن، چرا که من از این دنیا و چرخش آن دلگیر و پریشم.

هوش مصنوعی: ای روح پاک، پیامی با خود بیاور و مرا در آتش زمان غم‌ها و نگرانی‌هایم تنها نگذار.

هوش مصنوعی: من در کارهایم به خداوند وابسته‌ام، زیرا در حل مشکلاتم ناتوان و بی‌چاره هستم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه توانا و مقتدر، به کمکم بیایید. من اکنون در هم ریخته‌ام، اما از رازهای زندگی آگاه هستم.