هوش مصنوعی: با بویی از مشک، سرم را در صبح زود بر روی زانوهایم گذاشته‌ام. فال من نشان از محبت دارد و در آغوشم، خوشبختی و سعادت موج می‌زند.

هوش مصنوعی: ستاره خوشبختی من مانند روشنایی روزی است که در عید نوروز می‌تابد، انگار که این روز و ماه و سال، برای من خاص و فرخنده هستند.

هوش مصنوعی: مدتی‌ست که در دل خود غم و اندوه دارم و ای باد صبا، لطفی کن و به حال من توجهی داشته باش.

هوش مصنوعی: من در مسیر درست و راست اسلامی قرار داشتم، اما زلف‌های هندو (یعنی زیبایی‌ها و جذابیت‌های غیر اسلامی) باعث شدن که از این مسیر منحرف شوم.

هوش مصنوعی: اگر صدای غم‌انگیز بربط را بشنوی، ناله‌ام را فراموش می‌کنی؛ البته اگر صدای نوازنده را بشنوی که ناله‌ام را مانند ناله خودم به شنونده منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: روزی ناله‌ای از دل کردم یا به زیارت معبدی رفتم، و از پیر مغان خواستم که از زشتی کارهایم بگذرد.

هوش مصنوعی: به حالت پریشان و درهم‌ریخته موهایت نگاهی بینداز، شاید با شانه‌ای که از آن استفاده می‌کنی، بتوانی به گوش تو بگوید که وضعیت من چگونه است.

هوش مصنوعی: وقتی که نام تو را به زبان آوردم، حس کردم که در کتاب عشق برایم نشانه‌ای خوش یمن و نیکو آمده است، و این احساس تا پایان مسیرم ادامه دارد.