هوش مصنوعی: غم تو برای من مانند زهر تلخ است، که با وجود تلخی‌اش، برایم شیرین است. عشق من به مانند دارویی تلخ است و پذیرش خوشی‌ها برای قلب دردمند من ناممکن شده است.

هوش مصنوعی: نوشخند تو همچون گیاه سبز و خوش‌چیدایی است که بر لبانم نشسته است و چه بسا که ماجرای شیرین من و قند و زیبایی‌ام به سرزمین مصر خواهد رفت.

هوش مصنوعی: زلف تو به هر سمتی دل مرا به دنبال خود می‌کشد و من نمی‌توانم به خودم برسم، هرچند که کمند من ممکن است مرا به خود جلب کند.

هوش مصنوعی: اگر رگم را بند بند ببری، همچنان که نی را می‌خواهند بشکنند، می‌توانی داستان عشق را از گره و بندهای زندگی‌ام بشنوی.

هوش مصنوعی: تو بر دل شکسته و زخمی من می‌خندی و به سادگی از کنار من می‌گذری، در حالی که دندان‌های زیبا و شیرین تو فقط باعث خنده و تمسخر من می‌شود.

هوش مصنوعی: عاشق به تماشای خودش در آینه می‌پردازد و از زیبایی و خودپسندی‌اش شگفت زده می‌شود. او احساس می‌کند که در آینه، تنها بت و معشوق خودش را می‌بیند و خود را غرق در عشق و مستی می‌یابد.

هوش مصنوعی: کعبه دور است و من ناراحت نیستم، چون به خاک آنجا در آمده‌ام. در راه تو، گرچه سختی‌ها و موانع وجود دارد، اما من به یاد تو پر پرواز دارم.

هوش مصنوعی: فکر تو با سرعت و شتاب در حال حرکت است، اما عمر تو به سرعت گذشته و در پشت سر تو قرار دارد. در حالی که تلاش می‌کنی به جایی برسی، نتوانسته‌ای با اسب آزاد فکر من هم‌پیمان شوی.

هوش مصنوعی: راه رسیدن به مقام و منزلت تو با هیچ تصوری قابل مقایسه نیست. دامنت از هر چیز دیگری پاک‌تر است و نمی‌توان به سادگی درباره‌ی تو سخن گفت یا احساسی را به آن افزود.

هوش مصنوعی: اگر تو بر دل شکسته‌ام از آن لب شیرینت تسکینی نمی‌دهی، پس چه کسی می‌تواند بر دل نیازمند من مرهمی بیاورد؟

هوش مصنوعی: مدح و ستایش علی (مرتضی) را بگو و از او برای درمان دل خود یاری بگیر، چرا که او مانند دم عیسی (ع) رستگارکننده و مفید است.

هوش مصنوعی: من که دیوانگی عشق را در سر دارم، بگذار عاقلان نصیحتم نکنند، چون به خدا قسم، از حرف‌های آنها بی‌نیازم.