هوش مصنوعی: ای بادهای موی سیاه، ای عقرب بی‌رحم من، تا کی می‌خواهی به من آسیب بزنی و زهر به جانم بریزی؟

هوش مصنوعی: دفتر و قلم بردار و با آن، نوشیدنی‌ام را پر کن. نام نیک من را با آن علامت (چلیپا) و آرم تو عوض کن و به من ببخش.

هوش مصنوعی: چشمان تو باعث زخم و درد من شده‌اند، همان‌طور که من به خاطر زلف‌های تو دلم را خون کرده‌ام. زلف‌های تو سنگینی و بار دلی را به دوش دارند، مانند دلی که خودش بار سنگینی دارد.

هوش مصنوعی: در عشق تو، من مانند افسانه‌ای هستم که به دور شمع تو پرواز می‌کند. تو عاملی برای مرگ من هستی و من به این وضعیت عادت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در کشتن من دست‌هایت را به رنگی درآور و بر سر مدعی بزن، ای خون‌خوار. تو خون من را به اشتباه به جانم می‌زنی.

هوش مصنوعی: چون نی در مجلس ناله می‌کند، مردها و زن‌ها از صدای او گریه می‌کنند. این ناله‌های دردناک من، برای همه آن‌ها راز و پیوندی پنهان دارد.

هوش مصنوعی: تو در کنار رقیبان خوشحالی، اما من از ناگفته‌های خود شکایتی ندارم و به طور پنهانی در طول روز و شب می‌نالیم. تو کسی هستی که به رازهای من آگاهی داری.

هوش مصنوعی: شکر فروش، دیشب با بوسه‌اش گفته بود که به خاطر هجوم خریداران، بازار من تحت فشار قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: در عشق تو رسوا شدم و به خاطر تو به حالتی ترسناک و حیرت‌آور رسیدم. به خودم اجازه دادم تا گناهانی را که قبلاً انکار می‌کردم، بپذیرم و دیگر نمی‌توانم منکر آن‌ها شوم.

هوش مصنوعی: تو برای من مانند کفر و ایمان همزمان هستی؛ شرمنده‌ام و در عین حال نامم هم به تو وابسته است. عشق، دین و آیین من است؛ به سخنانم گوش کن و به اعتراف من توجه کن.

هوش مصنوعی: اگر در کعبه به دنبال علی هستی و دلت آشوب است، بهتر است بدان که طوفان و سختی‌ها در مقایسه با عشق من همچون آتش در گلزار به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: کمتر به دور شمع او بچرخ و ای مدعی، مانند پروانه خودت را به آتش نینداز. از آه‌های سوزان من دوری کن.