هوش مصنوعی: ای آه، به خدا بده بگو که به لیلا سفر کن و از دل خسته مجنون برایش خبری بیاور.

هوش مصنوعی: نگذار که رقبای فریبکار در این مکان تو را تحت تاثیر قرار دهند. ای عشق سوزان من، امشب کاری کن که اثری از خود به جا بگذاری.

هوش مصنوعی: فراق تو باعث شد که از وجود من غبار و پریشانی بلند شود. بیا و با کسی دیگر تجربه‌ای تازه داشته باش.

هوش مصنوعی: هیچ کس از این باغ چیزی جز میوه‌ی ناامیدی نچیده است؛ درخت محبت نیز فقط همین محصول را به بار آورده است.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی می‌خواهی به نمایش چیزهای غیر از خدا ادامه دهی؟ ای آینه، از درد دل ما پرهیز کن و اجازه نده که جلوه‌های بی‌اساس دیگران را نشان دهی.

هوش مصنوعی: ای دختر ترک، همچون گل زینت‌بخش، بر روی خاک شهیدان قدم بگذار و به یاد و خاطرۀ آنان سر بتاز.

هوش مصنوعی: گاهی وقتی به تماشای گل و لاله می‌روی و با ناز قدم می‌زنی، یادت باشد که نگاهی به حال و روز کسانی که در وضعیت غم و اندوه به سر می‌برند، بیندازی.

هوش مصنوعی: شمع هرگز بر سر پروانه نمی‌رقصد و این نشانه‌ای از وفا و محبت نیست. ای محبوب، تو هم تا صبح با ما باش و عشق و وفای خود را ثابت کن.

هوش مصنوعی: اگر علاقه‌مند به عشق و محبت الهی هستی، در این مسیر عشق، کمی اندیشه و تفکر کن.

هوش مصنوعی: تو خانه‌ی غم را به‌دست داری و در سرزمین کنعان زندگی می‌کنی، چشمی مانند یعقوب داری که به یاد پسرت همیشه پر از شور و ناله است.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای پرواز کند، کسی نمی‌تواند با تیر او را شکار کند. پس برای خودت آشفته نباش و به فکر پرواز باش.

هوش مصنوعی: اگرچه در مصر عده‌ای از عزیزان هستند، مهم‌تر این است که ای یوسف، باید به فکر پدر باشی که گم شده است.

هوش مصنوعی: ناراحتی نداشته باش، جز اشاره به حیدر صفدر، راهی برای حل مشکلاتت وجود ندارد، از این سرزمین سبک‌بار شده و به سوی او سفر کن.