هوش مصنوعی: من آن نهالی هستم که بدون برگ است و از عشق زندگی می‌کنم. چه اهمیتی دارد اگر مثل نخل‌های سینا باشم، من همه چیز را به آتش خودم افروخته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی با چشمان زیبا و دلربایت به من نگاه کردی، تمام جهان را تحت تأثیر قرار دادی و به هر چیزی غیر از تو توجه نکردم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و علاقه‌ام، در میکده زندگی می‌کنم؛ چه جای تعجب است که از آب و آتش در این دنیا تأثیر پذیرفته‌ام.

هوش مصنوعی: عشق واقعی چه عجیب است! چگونه ممکن است که در جذب محبت، فرد می‌تواند چیزی را از پدرش بگیرد.

هوش مصنوعی: تو برای من ارزشمندی و در چشمانم زیبایی، هرچند که من از نسل کنعانی‌ها هستم و دیگران را نیز به خود وابسته کرده‌ام.

هوش مصنوعی: غم تو را به جان خریدم و برایت فدای جانم شدم، نه اینکه یوسف را از دست داده باشم و بهایش را طلا بگیرم.

هوش مصنوعی: جز تشویق و ستایش حیدر (علی) در نوشته‌هایم چیزی نمی‌نویسم، تعجب نکن که جهانیان را با شعر خود تحت تأثیر قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: از بینندگان او تحت تأثیر زیبایی‌اش قرار گرفتم و برای رسیدن به مقام و موقعیت او، مانند قیصر به خودم زینت و آراستگی بخشیدم.