هوش مصنوعی: در آن روز که از خواب ناچیزی بیدار شدیم، جز دوست چیزی ندیدیم و دوباره به آرامش بازگشتیم.

هوش مصنوعی: دل بیدار کسی است که در خوابش فقط تو را به یاد می‌آورد. ما چرا چشم‌مان را به جنجال رقیب باز کردیم؟

هوش مصنوعی: وقتی در دنیای پر پیچ و خم زندگی سرگردان می‌شویم، به یاد می‌آوریم که از آغاز جهان چه سرنوشتی را در پی داشته‌ایم و چه چالش‌هایی را تجربه کرده‌ایم. در واقع، ما در این میدان زندگی گوی گذر زمان را از دست داده‌ایم.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده که در دنیای طبیعی و زمینی، انسان‌ها از بدی‌ها و مشکلات آن مصون نیستند. حتی در مکانی که به نوعی عرفانی و معنوی مانند میکده (معبد) قرار دارد، انسان‌ها ممکن است دچار مشکلات و چالش‌های زندگی شوند. در واقع، شخصیت انسان به گونه‌ای در معرض آسیب‌ها و فتنه‌های دنیاست، حتی در فضاهایی که به نظر می‌رسد مقدس و امن هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که رفت و آمدهای ما در زندگی چه تأثیری به جا می‌گذارد. وقتی از دایره وجود خارج شویم، به نوعی می‌توان گفت که در واقعیت هیچگاه وجود نداشته‌ایم. به بیان دیگر، زندگی ما ممکن است گذرا و بی‌اثر باشد و در نهایت به سادگی از یادها خواهد رفت.

هوش مصنوعی: ما مانند حباب‌هایی هستیم که در این دریا و موج‌های پر جنب و جوش وجود داریم، یعنی همه ما به نوعی وابسته به آن وجود اصلی هستیم.

هوش مصنوعی: ساقی، برای ما جامی بریز تا در حال مستی به یاد بیاوریم که چه کسانی هستیم و در گذشته چه بوده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما مثل یک خار در آن باغ پر از گل هستیم که در آتش سوخته شده، مانند دود پراکنده‌ایم.

هوش مصنوعی: در دل هیچ چیزی جز صفات و ویژگی‌های علی وجود ندارد. ای نگران و آشفته، هوشیار باش که ما در حال تجربه و مشاهده حقیقت هستیم.

هوش مصنوعی: ما هیچ کار بدی انجام ندادیم، اما در هر جا فقط از بزرگی و بخشش تو شنیدیم.

هوش مصنوعی: ما تنها سرمایه‌مان امید و خوش‌بینی به آینده است و این امید برای ما از هر چیزی که جمع کرده‌ایم، ارزشمندتر است.