هوش مصنوعی: نگو که برای جدایی تو هیچ وقت توصیف نکردم؛ هیچ شبی نبود که در کنارت، آسمان را پر از ستاره نکرده باشم.

هوش مصنوعی: من در دریای عشق غرق شده‌ام و خود را مستحق طوفان می‌دانم، زیرا از اشک‌های چشمانم دوری نجسته‌ام.

هوش مصنوعی: از شکاف سینه‌ام پیداست که دل چه حالتی دارد، نگاه کن و نگو که به خاطر غمت لباس جانم را پاره نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: دکتر عشق دیشب با بیمارانی که دل در درد داشتند، به خوبی گفت که اگرچه دردی را که دارند می‌فهمم، اما درمانی برای آن ندارم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ی قربانی شدن و لذت آن را از من نگیر، چرا که به خاطر درد و رنج، جانم را دوباره فدای چیزی نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از این عشق بی‌پایان هزار نشانه‌ی غم را دیده‌ام، اما هیچ‌گاه برای مشاهده‌ی چهره‌ی تو به دعا و استخاره نپرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: از من بیدل نپرس که چاه یوسف کجاست، چرا که من به زیبا رویی تو اشاره‌هایی کردم که نشانگر آن راز است.

هوش مصنوعی: غم من از این نیست که تو کشته شده‌ای، بلکه غم من از آن است که نتوانستم از درد تو جلوگیری کنم و شاهد کشته‌شدن تو باشم.

هوش مصنوعی: عشق به معشوق نه تنها بی‌خبر و ناآرام است، بلکه اشاره‌ای به حقیقت الهی ندارد جز آنکه به حضرت علی (ع) که مظهر حق است، اشاره کرده‌ام.

هوش مصنوعی: نگران نباش که من کمربند دین و ذکر را گسستم، اما رشته محبت و وفاداری را هرگز قطع نکردم.

هوش مصنوعی: از سیلاب اشک نمی‌توان آتش دل را خاموش کرد، زیرا آب شور نتوانست شعله را خاموش کند.