هوش مصنوعی: من به خاطر کارهای زشت و ناپسند خود احساس بدی دارم و از این وضعیت عذاب می‌کشم. گناهانی که انجام داده‌ام، باعث شده که سزاوار عذاب الهی باشم.

هوش مصنوعی: از سرزنش و قضاوت‌های رهبران مذهبی و کسانی که به اعتقادات مختلف پایبند هستند، خجالت می‌کشم. نه مسلمان هستم و نه زرتشتی، به همین دلیل احساس تنهایی و بی‌همه‌چگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: خداوند مهربان، با رحمت خود به من کمک کند که از بندهای نفس و خواسته‌های دنیوی رها شوم، چرا که من مانند یک اسیر در دام این خواسته‌ها گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: من فقط حماقت و نادانی را در خود می‌بینم، اما باز هم به دروغ خود را خردمند و دانا معرفی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به سبب کارهایشان در جهنم از آن‌ها پذیرایی شود، اهل جهنم از صدای وحشتناک من در عذاب و ناله هستند.

هوش مصنوعی: ای پزشک، علاج گر دلم، ای علی مرتضی، تو مانند مسیح هستی، زیرا من از درد درونی‌ام سال‌ها رنج می‌برم و در تنگنا هستم.

هوش مصنوعی: شاید اگر خواسته‌ام به هم بریزد، تنها چیزی که در تیرکمانم باقی مانده، تیر مدح و ستایش علی است.

هوش مصنوعی: زهره در چنگ می‌رقصد و اگر مطربی در آسمان به نغمه‌های دلکش بخواند، به رقص در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر عذر من پذیرفته شود و ناتوانی‌ام مورد پسند قرار گیرد، در نجف، از پارس به خدمت می‌رسم و دوران خوشی را تجربه می‌کنم.