هوش مصنوعی: ای بت زیبا، با ناز و عشوه‌ات دل و دین من را به دست آوردی، حالا بهتر است که از زندگی زاهدانه و پرهیزکارانه‌ام دست بردارم و آن را کنار بگذارم.

هوش مصنوعی: دلا، وقتی تو رفتی، آرامش و صبر از قلب من رفتند. بیا و بر گردن من بنشین تا شاید دوباره آرامش بگیرم.

هوش مصنوعی: چه نیازی به رفتن من به چین هست؟ من زیر لبه‌ی هر موی تو هزاران دانه از گل را می‌چینم.

هوش مصنوعی: اگر جان دادن برایم تلخ است، اما اگر تو در کنارم باشی، مرگ را شیرین می‌سازم. با وجود تو، مانند شمعی در کنارم می‌سوزی.

هوش مصنوعی: چشمان تو باعث شده که من از دیگران دور شوم و هیچ‌گاه نخواهم گذاشت که به جز تو به کسی نگاه کنم.

هوش مصنوعی: تو که در حال خوشی و مستی، گاهی هم غرق خواب می‌شوی. من اما تمام شب به یاد تو، هم‌نشین ماه و ستاره‌ها هستم.

هوش مصنوعی: شب‌ها توی میخانه، با دوستانت مشغول نوشیدن می کهنه هستی، در حالی که یاد من و روزهای خوب گذشته را فراموش کرده‌ای. در این زمان، به یاد یار قدیمی‌ات می‌افتی، در حالی که من در دل تو جا دارم.

هوش مصنوعی: اگر تو خسرو را مانند فرهاد بداری، از روی حسادت به شیرینی‌ات، جان شیرینم رفته و من همواره به یاد شیرینم.

هوش مصنوعی: واعظ، صحبت از چشمه نوش و لب کوثر نکن، چون من فقط یک بوسه از آن لعل شیرین را می‌خواهم و تشنه‌ام.

هوش مصنوعی: دیشب در خواب، ایزد به من زیبایی‌ها و نعمت‌های بهشتی را نشان داد و تأثیر آن را به وضوح حس کردم. این شب خوابم آشفته است و یاد آن خواب دیشب در ذهنم قوی است.

هوش مصنوعی: بهشت من همان میخانه است و حورهای آن نوشیدنی‌ام، جام می از کوثر و دعای پیر ما که برآورده شده، فرشته نیز پاسخ داده و آمین گفته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روز محشر بیاید، سرم را از پای جام برنمی‌دارم، زیرا در این جام و قدح تصویر روی محبوبم را می‌بینم.

هوش مصنوعی: طوطی نطق من به نوعی تربیت شده که فقط درباره علی سخن بگوید و غیر از این، چیزی دیگر نمی‌تواند بگوید.