هوش مصنوعی: شب، شب وصال و دیدار است، بیا باده را در جام بریزیم. خانه‌ای بهشتی است، پس بیایید می کوثر را در جام بریزیم.

هوش مصنوعی: این لحظه را غنیمت بدان، زیرا لب‌های تو بر لب‌های اوست. این خوشی را به چه دلیل باید فراموش کنیم و به لحظه‌ی دیگری فکر کنیم؟

هوش مصنوعی: از آن دهان شیرین، سخن‌های زیبا و مکرر می‌گوییم، مانند اینکه آتش بر دل بگذاریم و قند را بارها و بارها در آن بریزیم.

هوش مصنوعی: نقاط سیاه روی صورت تو همانند آتش سوزان است که ما را به یاد اسپند و بخور می‌اندازد، مثل اینکه ما بخواهیم به نشانه شکرگزاری به آتش بخوریم.

هوش مصنوعی: شعری که به آن اشاره شده، به زیبایی و تأثیر چشمان معشوق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که مژه‌های معشوق مانند نیشتری بر دل می‌زنند و حتی سبب می‌شوند که چشمان عاشق پر از خون شود. در واقع، زیبایی چشم‌ها و تأثیر آن بر احساسات و دل عاشق، به قدری عمیق است که او تمام نگاه‌ها و احساساتش را به آن مژه‌ها و چشمان نسبت می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاید تو مرا مانند ستاره‌ای توصیف کنی و از میان مردم، افرادی به من توجه کنند، زیرا زیبایی من از نوک مژه‌های من سرچشمه می‌گیرد و برای دیگری دل‌ربا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بی‌تو هیچ لذتی در خوابگاه زیبا نیست، که بهتر است خار و خاشاک را روی بستر بیندازیم.

هوش مصنوعی: آه، هر لحظه که رنگ رخسارم زردتر می‌شود، بی‌وجود تو هرچه در جام بنوشم، رنگش سرخ‌تر خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر تو به وعده‌ات نیایی و به سر بالینم نرسانی، بهتر است که به قضا و قدر بسپاریم تا از داور دلیل مسأله را بررسی کند.

هوش مصنوعی: اگر از اینکه در بندگی سرگردان هستی عذاب می‌کشی، می‌توانی خود را به خواجه قنبر بسپاری.

هوش مصنوعی: اگر ای زاهد، پرده‌ی می‌نوشیدنت را کنار بزنی، ما نیز پرده از اعمال تو در این جهان و آن جهان برمی‌داریم.