هوش مصنوعی: می‌خواهم این قوس تاریک را بشکنم و از این چهار نوع طبیعت مختلف، دیگر نامی از خود به جا نگذارم.

هوش مصنوعی: من در راه میخانه‌ام گم شده‌ام و پیمانه‌ام به دست از دست رفته است. ای جوان، دستی به من بده تا از این دنیای پرفرزند و پیچیده گذر کنم.

هوش مصنوعی: سگ با حالتی محبت‌آمیز و وفادار همراه دوستانش شد، اما احتمالاً نفس و خواسته‌های ناپاکش بلعام را وادار به آبروریزی می‌کند.

هوش مصنوعی: بلبل در صبح زود به نسیم صحبت کرده و داستان زیبایی‌ها و ناچیزات گل را نقل کرده تا نسیم پیغام را به گل برساند.

هوش مصنوعی: وقتی عمرت به چهل سالگی می‌رسد و در غم فاصله‌اش به سر می‌بری، دیگر نباید مدت زندگی‌ات را حساب کنی. عاشق، عمر خود را در آن فراق از دست می‌دهد و این روزها را نباید به حساب آورد.

هوش مصنوعی: بستر من به لطافتی شبیه پرنیان درآمده است، اما همچنان مانند نوک خار و نشتر دردناک است؛ زیرا وقتی غیر از یارم به آغوشم می‌آید، این حس را تشدید می‌کند.

هوش مصنوعی: معنای این بیت به این صورت است که معشوق، جان و قدرت روح را به ما می‌بخشد و نور چشمان ما از اوست. او آرامش دل‌ها را گرفته و به جهان نظم می‌بخشد. از اوست که آرامش دل دور می‌شود.

هوش مصنوعی: شاید درویش از فقری که دارد، ناگهان به ثروت و غنا برسد و در برگزاری جشن بزرگ و مهمانی، صدایش بلند شود و توجه همه، از مردم عادی تا مقام‌های بالا را جلب کند.

هوش مصنوعی: زاهد از عشق و عاشقی فاصله می‌گیرد، اما دل او همچنان در آتش اشتیاق تو می‌سوزد و نمی‌تواند از این حال بگریزد.

هوش مصنوعی: آشفته نباش و از می‌بازان دوری نکن. ای ساقی، به یاد مرتضی، جام را به دور بینداز.