هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا و برایم شراب بیاور، زیرا که من از شراب خمار و نشئه‌ام؛ از دنیای وجود و هستی‌ام، امشب تمایل به کنار تو دارم.

هوش مصنوعی: توصیه‌های تو را قبول نمی‌کنم چون من به عشق گرفتار شده‌ام. مرا مست کن، ای ساقی، چرا که از عقل خود شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: در آینه ی دل به انتظار یار نشسته‌ام که آیا او در این آینه خود را نشان خواهد داد یا نه، در حالی که من از مشغله‌های دنیوی پر از غبار هستم.

هوش مصنوعی: پس از اینکه آن معشوق زیبا از دامن من دور شد، همیشه به خاطر اشک‌هایی که ریختم، تصویری از او در ذهن دارم.

هوش مصنوعی: اگر بر سرم سنگ دشواری‌های رقیب بریزد، باید مانند آسیایی که زیر پای استوار است، محکم و استوار باقی بمانم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که غلظت و زیبایی موی تو را به گونه‌ای می‌سازم که گویی جواهراتی از آب‌های درخشان چشمانت برای نثار کردن دارم.

هوش مصنوعی: جهان از این گفته پرآشوب و بی‌قرار شده است، تا زمانی که به جنون و دیوانگی عشق یار گرفتارم.

هوش مصنوعی: گفتم که سگ‌های تو را بشمارم، از روی محبت گفت: تو که در جمع من صد هزار دوست داری.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در بزم اتحاد و دوستی، من از بندگی این شاه بزرگ، که نماد سلطنت و قدرت است، شرمنده‌ام و خود را در دنیا بی‌اعتبار می‌دانم.