هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم رازی که می‌دانم را بیان کنم، زیرا آن‌قدر سوزان است که مانند شعله‌ای در میان لب‌ها و دندان‌هایم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: وقتی شب بر سر بالینم هستی، اگر مانند صبح به سراغم بیایی، مانند شمع در صبح زود، سرم را در راه تو می‌افشانم.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات را روشن کنی، مرا به آتش خواهی کشید. من مانند شبنم هستم و تو مثل خورشید، هرگز نمی‌توانم در مقابل تو باقی بمانم.

هوش مصنوعی: اگر در آتش بکشیم، یا نعمت بیفزاییم، من بندگی می‌کنم و تسلیم فرمان تو هستم.

هوش مصنوعی: من وامق هستم و تو عذرا، ما از دیگران متفاوتیم. مجنون تو هستم و تو لیلای منی، عشق تو برایم مثل یک بیابان است.

هوش مصنوعی: من در عشق تو گرفتار شده‌ام و به سختی‌هایت عادت کرده‌ام. در یاد تو غرق شده‌ام و نام تو برایم حیرت‌آور است.

هوش مصنوعی: ای مهر تو در گل در کنارم هستی و جای تو در دل من است. هرچند از خودم فاصله می‌گیرم، اما نمی‌توانم از تو جدا شوم.

هوش مصنوعی: از بران زره‌ای که روی خرمن است، ای کسی که در باغ حسن جان سپرده‌ای، روزی خواهد آمد که این آتش نهفته در درونم شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: من دلی در هم ریخته دارم که در اثر عشق و شوق به موی بافته‌ی کسی، به شدت پریشان و آشفته شده‌ام.

هوش مصنوعی: شما از شمع چه می‌گویید و از پروانه چه چیزی می‌خواهید؟ من که سوخته‌ام، از آنها بهترم.