هوش مصنوعی: فرصتی نیست که به خاطر اشتیاق رقبای تو بتوانم با تو ارتباط برقرار کنم. بهتر این است که امشب از مسیر تو دور شوم و بروم.

هوش مصنوعی: از شب تا صبح در فکر آن لب‌های شیرین و دل‌فریب بودم، مانند نمک که بر زخم‌ها می‌پاشند، غم و درد دل را بیشتر می‌کردم.

هوش مصنوعی: من نه به آزادی می‌رسیدم و نه کشته می‌شوم، نه تو دانه می‌ریزی تا مرا به دام بیاوری. من خودم را در تله تو انداخته‌ام، زیرا تو مانند یک صیاد هستی.

هوش مصنوعی: رفیق من در عالم تنهایی و در دشواری‌های زندگی، نمی‌دانم به کدامین سبب از تو، ای بی‌رحم، راضی و خرسند هستم.

هوش مصنوعی: نگذار که رنگ ناخن زیبایت به خون دشمن آغشته شود، زیرا من این رسوایی را بر روی دستان نقره‌ای تو نمی‌پسندم.

هوش مصنوعی: من هم در دل خود درختی بارور داشتم و به یاد تو، ای زیبای دلنشین، از ریشه‌اش کندم تا به امید تو دوباره رشد کند.

هوش مصنوعی: غرور زیبایی تو اجازه نمی‌دهد که از حال من بپرسی، اما روزی می‌رسد که کنجکاو خواهی شد و به دنبال من خواهی آمد.

هوش مصنوعی: وقتی لشکری از زیبایی به قلب آدمی حمله‌ور می‌شود، چشم‌های بیمار من به دنبال آن می‌گردند و من نمی‌توانم آن را ببینم.

هوش مصنوعی: این بیتی بیان می‌کند که برای رسیدن به عشق و عاشقی، باید از دنیا و هوس‌ها فاصله گرفت و به حالت آشفته و دل‌باخته وارد شد، چرا که در جمع عاشقان، افرادی که چنین احساسی را تجربه کرده‌اند، حائز اهمیت و مورد توجه هستند.

هوش مصنوعی: ای دل، از عشق مرتضی پر شو و همه وجودت را در این عشق غرق کن، چرا که مانند نی، صدای عشق از هر بخش وجودم به گوش می‌رسد و جاری است.