هوش مصنوعی: گفتم که با مرگ عشق تو، آتش آن را خاموش کنم؛ غافل از اینکه حتی با مردن، شعلهٔ این عشق خاموش نشود.

هوش مصنوعی: هر شب با دقت و مهارت، موهای تو را مثل نافه (تابیده) می‌چینم و هر روز با زلف‌های تو، عطر خوشی را پخش می‌کنم.

هوش مصنوعی: عشق به جوانان و زیبایی‌ها در دل من جوشش دارد، تا جایی که احساس می‌کنم باید با شتاب و شدت بیشتری به دنیا و خواسته‌هایم بپردازم.

هوش مصنوعی: من همچون پرنده‌ای هستم که در چنگال زیبایی و زلف‌های کج تو گرفتار شده‌ام و هرگز نمی‌توانم از این دام آزاد شوم.

هوش مصنوعی: من به دنبالت می‌گردم، از کوچه‌ها و خانه‌ها عبور می‌کنم، هر شب می‌کوشم که این دل بی‌نوا را به خون بکشم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تیر آه من به دل کسی غیر از من نرسد، از آن لعل (جواهر) سرخ‌رنگ دل کهخاص من است، چیزی نخواهم گرفت.

هوش مصنوعی: من به خاطر زلف‌های پریشان و جذاب تو، دل‌نگران و آشفته‌ام و نمی‌توانم تدبیری برای رهایی خود از این حس پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که عاشق و دلداده است، قلبش را به یک معشوق سپرده است. من که دل‌باخته‌ام، نمی‌دانم از کجا باید دل خود را بگیرم.

هوش مصنوعی: نه دل به دستم آمد و نه دامن محبوب، این شگفتی جز در پیشگاه پادشاه نمی‌خوانم.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق و محبت جاودان، به عنوان رکن اصلی و رازدار شناخته می‌شود، علی است؛ زیرا من هیچ کس را در جهان به عنوان پادشاه نمی‌شناسم جز او.