هوش مصنوعی: من در باغی گل‌های زیبا داشتم و پرندگان آوازخوانی نیز به دور من بودند.

هوش مصنوعی: در باغ گل، درخشش رعد و برق مشاهده می‌شود و ای کاش من هم جایی برای زندگی داشتم.

هوش مصنوعی: هر یک از ما به زیبایی و ویژگی‌های خاص یک گل از میان هزاران گل می‌پرداختیم و احساس مشترکی داشتیم.

هوش مصنوعی: ای باغبان، بی‌دلیل مرا پیر و خسته مکن؛ من در این باغ، زمانی درخت جوانی داشتم.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر مصر بودم تا یوسف را پیدا کنم، باید در کاروانی سفر می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر از درد دل خود ناله می‌کردم، طره‌ی گیسوی عنبرینم همه جا پخش می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر در میدان نبرد بخواهم ادعای شجاعت کنم، از مقابلش با تیر و کمان به او حمله می‌کنم.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی از رازهای پنهان من آگاه بود، زیرا من کسی را داشتم که به رازی که در دل داشتم، آگاه بود.

هوش مصنوعی: در شب خلوت، زمانی که کنار شمع روشنی نشسته بودم، به خودم گفتم اگر رازی در دل داشتم، آن را نمی‌گفتم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه سکوت بر لبان من حاکم شد، دیگر حتی دوستانم هم نتوانستند چیزی بگویند.

هوش مصنوعی: اگر افسار اسب را از دست آن ترک با کلاه کج بگیرم، و اسبی چابک و تندرو در اختیار داشته باشم.

هوش مصنوعی: گاهی در کنار محبوب بودم و گاهی از او دور، در هر دو حال، هم شادی و هم اندوه را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر از چشمانم خون می‌ریخت، انگار که جاری بودن عشقم را نشان می‌دادم.