هوش مصنوعی: چطور می‌توانم به خاک بپوشانم نور خورشید را وقتی که آتش عشق در وجودم شعله‌ور است و نمی‌توانم آرام بگیرم؟

هوش مصنوعی: دوش به سراغ من آمد ساقی و من را با نگاهی دلربا به خود جلب کرد. در حالی که به مستی مبتلا بودم، نتوانستم مسیر درست را پیدا کنم و فقط صدای دلنشین او را می‌شنیدم.

هوش مصنوعی: وقتی راز من فاش می‌شود و مردم به من نگاه می‌کنند، داستان عشق در دل من جا دارد. بگو چطور می‌توانم این احساسات را پنهان کنم؟

هوش مصنوعی: ای زلیخا، دست مرا بگیر و بار سنگین عشق تو را که بر دوش دارم، بر دوشت بگذار.

هوش مصنوعی: درون این فضا خالی است و صدای دهل به گوش می‌رسد. اگر تو به صدای ضربه‌های چوبی که با شدت نواخته می‌شود گوش دهی، من مانند چنگی نیستم که به راحتی نوازش شوم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم به نصیحت‌های مردم گوش دهم در حالی که موهای تو هزار بار در گوشم حلقه زده‌اند و مرا مجذوب خود کرده‌اند؟

هوش مصنوعی: من خود را در بند تو می‌بندم و از زنجیر آن رهایی نمی‌خواهم. من غلام تو هستم و گوش به فرمانت هستم و به هیچ قیمتی خود را به دیگری نمی‌فروشم.

هوش مصنوعی: به سخنان دور از واقعیت زاهد گوش نده، چرا که من در عرصه زندگی به‌طور واقعی و مستقیم با جریان‌ها سر و کار دارم. اگر از دست ساقی شراب بنوشم، این تجربه‌ای عینی است که ارزش بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: من به جای اینکه در تو فقط خاک پیدا کنم، بهشت عدن را نمی‌خواهم. پس بیهوده نصیحت نکن، چون من هیچ‌کس را به نصیحت شنیدن نمی‌آورم.

هوش مصنوعی: در حضور علی، به خاطر آواز خادمان، حالتی ناآرام برایم به وجود آمده است. اگر به اندازه وسع و توانم برسانند، تلاش می‌کنم.